[จีน]-Wu xin The Monster Killer จอมคาถาอู๋ซิน Ep.1-20 End-HDTV.MPEG-2.1080p. [From TV]-[Soundtrack บรรยายไทย]
http://postto.me/1e/l6b.jpg
http://postto.me/1e/lyp.jpg
นำเรื่อง
ชวนมาดูเรื่องใหม่ เกี่ยวกับผีสาง มาร ภูต กันสักหน่อย "อู๋ซินฝ่าซือ" เป็นเรื่องราวของนักปราบมารที่ไม่รู้จักตาย ร่างอันอมตะของเขาผ่านวันเวลามานานเท่าใดไม่มีใครรู้ เขาไม่ตาย เพียงแต่หลับไปทุก ๆ หนึ่งร้อยปี หลังจากหลับไปเขาจะลืมเรื่องทั้งหมดไปสิ้น
* อู๋ซินไม่ใช่นักพรต ไม่ใช่หลวงจีน แต่เป็นนักปราบมารซึ่งเป็นอาชีพหนึ่ง แต่เมื่อเทคโนโลยีเจริญขึ้น อาชีพนี้จึงค่อย ๆ สาบสูญไป อู๋ซินหลับไปทุก ๆ ร้อยปี ไม่มีวิชาทำมาหากินอื่นนอกจากปราบมาร และร่างไม่ตายของเขาผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย
เรื่องย่อ
ทางเดินเขา ฝนตกหนัก ทหารกลุ่มหนึ่งควบม้ามาอย่างรวดเร็ว พอดีกับที่นักปราบมารผู้นี้หันไปมอง ริมผาลื่นมาก เขาร่วงลงเหวไป
หญิงสาวผมเปีย เดินทางผ่านมา นั่งพักใกล้ ๆ กัับที่นักปราบมารตกลงมา เธอเอาซาลาเปามากิน เขาได้กลิ่น ขอกินบ้าง เขาหิวเหลือเกิน
หญิงสาวสงสารแบ่งของกินให้ นักปราบมารแนะนำตัวเองว่าชื่ออู๋ซิน เขายินดีส่งเธอกลับบ้านเพราะตัวเองทำเธอตกใจจนถูกกิ่ งไม้บาดขาเป็นแผล
เธอบอกว่าชื่อเยว่หยา บ้านอยู่ในตำบลเหวินเสี้ยน อู๋ซินไปส่งแต่พบว่าความจริงนี่ไม่ใช่บ้านของเธอ ทั้งสองต่างเป็นคนเร่ร่อน เพื่อตอบแทนบุญคุณ เขาจะหาที่นอนและของกินให้
อู๋ซินใช้ตาทิพย์มองเห็นว่าบ้านหลังหนึ่งมีอาถรรพ์ เขาบอกพ่อบ้านให้ไปถามกับเจ้าของบ้านว่าต้องการปราบป ีศาจไหม
ระหว่างรอพ่อบ้านไปแจ้งเจ้าบ้าน อู๋ซินกับเยว่หยาก็พบว่าในบ้านมีวิญญาณร้ายจริง ๆ พ่อบ้านมาตามทั้งสองไป
เจ้าของบ้านเป็นนายทหารแซ่กู้ บรรพบุรุษเป็นคนขายหมู ที่บ้านเขามีปีศาจและเมื่อเห็นว่าอู๋ซินรับรู้ถึงพลั งของวิญญาณและจะมาปราบ จึงต้อนรับและให้ที่หลับนอนเป็นอย่างดี
วันรุ่งขึ้นอู๋ซินไปตรวจบ้านหลังนั้น และบอกว่าจะลงมือในคืนนี้ ปรากฎว่าสองวันนี้ทั้งอู๋ซินและเยว่หยามีที่นอนที่กิ นอุดมสมบูรณ์ตลอด
คืนนั้นอู๋ซินให้นายทหารกู้ไปด้วยเพื่อให้เห็นความร้ ายกาจของวิญญาณในบ้าน เพื่อจะได้จ่ายหนัก ๆ และก็เป็นไปดังคาด มีวิญญาณผู้หญิงผมยาวในบ่อ
อู๋ซินไม่ได้ปราบวิญญาณหญิงผมยาวแต่ว่าแค่เตือนอย่าม าทำร้ายคน เขากลับไปที่บ้านนายทหารกู้ และขอเงินค่าปราบวิญญาณร้าย 1 หมื่นตำลึง นายทหารกู้ยอมตกลง
วิญญาณหญิงผมยาว เสียพลังไปต้องฆ่าคนมาเพิ่มพลังตัวเอง เลยลากคนดูแลบ้านไปฆ่า พ่อเฒ๋าตายอย่างอนาถ อู๋ซินโกรธจึงลงบ่อไปเพื่อจัดการกับวิญญาณนั้น
เมื่อลงไปในบ่อ ได้พบกับวิญญาณหญิงผมยาว ทั้งสองต่อสุ้กัน อู๋ซินเหนือกว่า แต่พบว่าวิญญาณหญิงผมยาวพยายามเอาตัวชนเพื่อทลายกำแพ ง ด้วยจุดประสงค์อะไรสักอย่าง
อู๋ซินปราบวิญญาณได้ ที่แท้วิญญาณหญิงนี้เป็นตุ๊กตาไม้ที่ปลุกเสกด้วยเวทย ์มนต์ เพื่อให้วิญญาณไปสู่สุคติ อู๋ซินเผาเสีย ก่อนถูกเผานางขอร้องให้ปล่อยคุณหนูด้วย นางทรมานมากแล้ว อู๋ซินปลดปล่อยวิญญาณของนางด้วยคาถาสุขาวดี
อู๋ซินกลับมาที่จวนของนายทหารกู้พยายามหาจากประวัติข องตำบลเหวินเสี้ยนด้วย ตาทิพย์ และพบว่าวิญญาณหญิงผมยาวเกี่ยวข้องกับสาวน้อยนามเยี่ ยฉีหลอ
ในบันทึกบอกว่า เยี่ยฉีหลอรักกับหนุ่มต้วนซันหลาง แต่โดนกีดกันจากครอบครัวเลยว่าจะพากันไปฆ่าตัวตายบูช ารัก แต่เยี่ยฉีหลอเกิดกลัวไม่ไปตามนัดปล่อยให้คนรักตายไป พ่อของต้วนซันหลางโกรธมากเลยหาทางล้างแค้น ต่อมาเยี่ยฉีหลอและคนใช้สองคนก็หายตัวไป
ในบันทึกไม่ได้บอกอะไรต่อ แต่อ๋ซินคาดว่าพ่อของต้วนซันหลางคงจะล้างแค้นโดยให้ท ำมนต์พิธีฝังเยี่ยฉีหลอ ทั้งเป็น ปีนั้นนางเพิ่งอายุ 16 แต่สาวใช้มาเจอเลยแอบหาทางช่วย นางเฝ้าอยู่รอโอกาส เฝ้ามาร้อยกว่าปีก็ไม่สามารถปลดปล่อยนายสาวได้ และตรงบริเวณที่ฝังเยี่ยฉีหลอก็คือบ้านใหญ่ของนายทหา รกู้นั่นเอง จริงอยู่ที่คนของตระกูลเยี่ยก็ออกตามหา แต่พอหาไม่เจอนาน ๆ เข้าก็เลิกหาไป และตระกูลต้วนก็ล่มจมไปตามกาลเวลา
นายทหารกู้โกรธคนที่ขายบ้านให้เขา มิน่าทำไมขายถูก อู๋ซินบอกว่าตอนนี้คือต้องระวังเยี่ยฉีหลอ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาง และทำไมต้องถูกขังไว้ในสุสานใต้บ่อ
คืนนั้นอู๋ซินเอาทองคำหมื่นตำลึงให้เยี่ยหยาเก็บไว้ ตอนแรกเธอบอกว่าไม่ใช่เงินเธอ แต่อู๋ซินยิืนยันว่าให้เธอช่วยเก็บ เพราะการพบกันและร่วมทุกข์ร่วมสุขกันถือว่ามีวาสนาต่ อกัน เยี่ยหยาเองก็หนีออกจาบ้านมาเพราะหลังจากแม่จากไป พ่อมีเมียใหม่ แม่เลี้ยงใจร้ายจะขายให้แต่งงานกับเจ้าที่ดินแก่หง่อ มอายุ 62 ปี เธอเลยหนีออกมา
เยว่หยาไม่มีที่ไป เมื่ออู๋ซินของร้องให้อยู่เป็นเพื่อนกับเขา เธอจึงตอบตกลง ทั้งสองประทับใจกันและกันอย่างเงียบ ๆ
อู๋ซินข้องใจเรื่องเยี่ยฉีหลอว่าเรื่องราวของเธอเป็น อย่างไรกันแน่และเธอ เป็นใคร คืนนั้นเขาลงบ่อไปอีกครั้งเพื่อตรวจดูสุสานของเยี่ยฉ ีหลอ แต่เมื่อเลือดของเขาซึ่งมีความศักดิ์สิทธิ์ในการปราบ ปีศาจ มาร และสิ่งชั่วร้ายได้แตะถูกประตูหยินหยาง พื้นดินก็สะเทือน จนอู๋ซินแทบต้านไม่อยู่
อู๋ซินเห็นกลางสุสานมีโลงศพ เมื่อพื้นดินสะเทือนโซ่ถูกกระซากหลุด เขาจึงเห็นว่าเป็นหญิงสาวในชุดแต่งงานสีแดงสด เขาชะโงกดู เห็นยันต์ปิดหน้างนางไว้สองแผ่น จึงดึงออกมาดู ไม่ทันอ่านร่างเขาก็ปลิวกระเด็นเพราะแรงสะเทือน
เขาขึ้นจากบ่อและหยิบยันต์ออกมาจากสุสาน ลองพิจารณาดูและนำกลับไปบ้าน ระหว่างทางมีหญิงสาวหน้าตาน่ารักแอบอยู่ริมถนน พอเห็นเขามาก็หนีไป นางใส่รองเท้าปักแพรสีแดงสด รองเท้าแบบเจ้าสาวนั่นเอง อู๋ซินนึกถึงเยี่ยฉีหลอในโลง
เรื่องราวพัวพันเริ่มต้นขึ้นแล้ว อู๋ซินหาเรื่องแท้ ๆ
นายทหารกู้มีลูกน้องชื่อจางเสี่ยนจง สองคนนี้เป็นใหญ่ในตำบลเหวินเสี้ยน ได้รู้จักกับพ่อค้าแซ่ซู พ่อค้านี้ชอบกินสัตว์ป่าหายาก ในวันจัดเลี้ยงจางเสี้ยนจงแต่งเมียน้อย พ่อค้าซูได้เอามาให้ทุกคนร่วมกันกิน แต่พ่อค้าซูเกิดเห็นอาหารมีหนอนไชเต็มไปหมด อาเจียนไม่หยุด
อู๋ซินพาเยว่หยาไปหาซื้อเสื้อผ้าใหม่ แต่เธอไม่เอา อู๋ซินจะซื้อให้ได้ เธอเลยบอกว่าหากอยากให้อะไร ก็ขอเป็นกำไลก็แล้วกันเพราะแม่เธอมี และเธออยากได้ แต่พ่อเธอเอาไปหลอมทำตุ้มหูกับสร้อยคอให้แม่ใหม่เสีย ก่อน เธอบอกว่ากำไลนี้จะเป็นของแต่งงานตกทอดให้ลูกเธอด้วย ในอนาคต อู๋ซินซื้อให้
ความจริงอู่ซินเห็นแสงเรื่อง ๆ ที่ต้วเยว่หยาตั้งแต่แรกและทราบว่าเป็นวิญญาณแม่เธอท ี่เป็นห่วง คอยตามไม่ห่าง
ผ่านไป 3 วันอาการไม่ดีขึ้น นายทหารกู้ต้องการคนสนับสนุนที่ร่ำรวยจึงพาอู๋ซินไปช ่วยพ่อค้าซู พ่อค้าซูบอกเห็นของกินเป็นของเน่าไปหมด อู๋ซินเอาเลือดเขาเขียนที่ตาให้ พ่อค้าซูอาการดีขึ้น
อู๋ซินเห็นว่านายทหารกู้คิดลวนลามเยว่หยาจึงคิดชวนเธ อย้ายออกจากจวนไปหาบ้าน ใหม่อยู่ หลังจากถามว่าเยว่หยาชอบบ้านแบบไหนแล้วจึงพยายามหาให ้ได้เพื่อให้เธอดีใจที่ มีบ้านแล้ว และก็สำเร็จในที่สุด
อู๋ซินไปบอกเธอ เยว่หยาดีใจแต่ไม่ใช่บ้านเธอ อู๋ซินบอกว่าเหมือนกันแหละ ตอนนี้ฝากโฉนดให้เธอช่วยดูแลด้วย เยว่หยาเขินอาย
พ่อค้าซูอาการหนักกว่าเดิม คราวนี้ไปคุ้ยข้าวหมูข้าวหมากิน บอกว่าหิวมากห้ามใจไม่ได้ อู๋ซินได้รับเชิญมาช่วย และก็ค้นพบว่าเป็นบาปกรรมที่ผัวชอบกินสัตว์ป่า เมียเอาหนังมานุ่งห่ม กรรมตามติดให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
อู๋ซินให้ปล่อยสัตว์ และเปลี่ยนมากินเจ เมียพ่อค้าซูไม่ยอม จะเอาเลือดอู๋ซินมาช่วยผัว อู๋ซินไม่ยอมจะถึงขึ้นแตกหัก นายทหารกู้มาห้ามไว้และบอกว่าอยา่มีเรื่องกับคนมีอิท ธิพลเลย ให้เอาเลือกเขียนยันต์ให้ไปเถอะ อู๋ซินจำใจทำตาม และบอกว่าต่อไปนี้จะไม่ยุ่งอีก ทางใครทางมัน
อู๋ซินกลับมาบ้านเห็นสาวน้อยคนหนึ่งนั่งกินข้าวต้มร้ อน ๆ อยู่ มองที่เท้าเห็นรองเท้าเจ้าสาวแพรสีแดงสด ก็ทราบทันที เยว่หยาบอกว่าสาวน้อยไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่ น่าสงสารและจะพาเธอไปอยู่บ้านใหม่ด้วย
อู๋ซินเครียด ไม่อยากให้เยว่หยารู้ กลัวเธอเป็นอันตรายเลยเอายันต์ที่เคยปิดหน้าเยี่ยฉีห ลอในโลงให้เยว่หยาไว้ ป้องกันตัว เยว่หยาทำตาม คืนนั้นเยีี่ยฉีหลอจะเล่นของใส่เยว่หยาโดยหาจังหวะที ่อู๋ซินเผลอ แต่ยันต์ช่วยไว้
อู๋ซินไม่ได้หลับรู้เห็นตลอด และตัดสินใจหาทางไล่เยี่ยฉีหลอไปจากชีวิตให้ได้
เช้าวันนั้นขณะกำลังนั่งจัดโต๊ะกินข้าว เยี่ยฉีหลอมาลูบ ๆ คลำ ๆ มืออู๋ซิน และส่งสายตาหวานหยาดเยิ้ม เยว่หยามาเห็นพอดี เลยงอนบอกว่าจะไปตลาดแล้วให้อู๋ซินซักผ้าด้วย
เยี่ยฉีหลอนั่งดูอู๋ซินซักผ้า และบอกว่าอยากซักบ้าง สอนให้ได้ไหม รังเกียจหรือเปล่า อู๋ซินบอกว่าไม่รังเกียจหรอก "เยี่ยฉีหลอ" นางมารหันขวับมาทันที ที่แท้อู๋ซินรู้แล้วว่านางเป็นใคร
เยี่ยฉีหลอนึกไม่ถึงว่าอู๋ซินจะจำนางได้ และบอกว่าตั้งแต่ลืมตาก็เห็นอู๋ซินแล้วลืมไม่ลง อยากจะให้มาอยู่เป็นคู่กัน นางบอกว่านางเป็นคนชุบชีวิตสาวใช้ขึ้นมาเอง อู๋ซินถาว่ารู้ไหมว่าตอนนี้วิญญาณสาวใช้สลายไปแล้วเพ ราะต้องการช่วยนาย เยี่ยฉีหลอไม่สน นางพยายามยั่วยวน แต่อู๋ซินไม่เล่นด้วย นางโผเข้าหาแล้วนั่งตัก พอดีเยว่หยามาเห็น เกิดอาการหึงหวงจึงไล่นางออกจากบ้านไป นางมารแค้นฝังใจ
จางเสี้ยนจงไม่ชอบที่นายทหารกู้ชอบบังคับจิตใจ ระหว่างกลับบ้านเห็นเยี่ยฉีหลอคนสวย แต่นางวิ่งหนึไปก่อน พอกลับบ้านมาเจอเมียน้อยชมเจ้านายก็เดือด ไล่เมียน้อยไปให้พ้นหูพ้นตา
พ่อค้าซูและเมียชอบกินสัตว์ป่า และพบว่าคนที่ทำให้เรื่องแปลก ๆ เกิดในบ้านคือ ต้าเซียนคนเก่าแก่ นักเล่านิทาน นั่นเอง ความจริงต้าเซียนเป็นกึ่งเทพและชอบช่วยสัตว์ แต่ฤทธิ์ไม่แรงพอ เมื่อถูกสองผัวเมียข่มเหง แกล้งกินสัตว์ป่าให้ดูต่อหน้าก็โกรธ ใช้ฤทธิ์ควบคุมบ้านตระกูลซูเอาไว้
ในบ้านตระกูลซูมีแต่เรื่องราวในหนังสือเช่น ขุนศึกตระกูลหยาง เปาบุ้้นจิ้นประหารราชบุตรเขย ฉู่ป้าหวังจากสนม บู๊สง พานจินเหลียนจากซ้องกั๋ง ภาพลวงตาที่เกิดขึ้นในบ้านเพื่อสั่งสอนสองผัวเมียที่ ชอบกิน ถลกหนังสัตว์ ทำบาปหนัก สองผัวเมียกำลังจะถูกท่านเปาตัดหัว อู๋ซินกับทหารกู้และเยว่หยามาช่วยไว้ทัน
สองผัวเมียสำนึกได้ว่าไม่ควรฆ่าสัตว์ตัดชีวิต และภาพมายาในบ้านก็ทำให้พวกเขาสำนึกบาปบุญคุณโทษ จึงรับปากว่าจะทำร้ายสัตว์ป่าอีก และจะคุ้มครองสัตว์เหล่านั้นด้วย ต้าเซียพอใจ แต่ไม่มีที่ไปจึงไปอยู่กับอู๋ซินและเยว่หยาที่บ้านให ม่
บ้านใหม่ของอู๋ซินใหญ่โตและอบอุ่น มีต้าเซียนคอยอยู่เป็นเพื่อน จริง ๆ อู๋ซินไม่อยากให้อยู่เพราะอยากอยู่กับเยว่หยา 2 คน ต้าเซียนรับปากว่าหากทำเรื่องหนึ่งให้อู๋ซินสมปรารถน าได้แล้วจะไป อู๋ซินขอให้ต้าเซียนทำให้เยว่หยายอมแต่งงานกับเขา ต้าเซียนไม่ยอม หาเรื่องถ่วงเวลาอยู่บ้านของอู๋ซินนาน ๆ ทั้งสามอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
วันหนึ่งแม่เลี้ยงและของเยว่หยามาหาที่บ้าน ความจริงแม่เลี้ยงสะกดรอยมานานเพื่อจะเอาตัวลูกเลี้ย งไปแต่งให้แก่เจ้าของ ที่ดิน เอาเงินมาเป็นสินสอดให้ลูกชายตัวเองไปขอสาว นางแม่เลี้ยงมาโวยวายหน้าบ้านว่าเยว่หยาหนีออกมาไม่ย อมเลี้ยงดูพ่อแม่
เยว่หยาไม่รู้จะทำอย่างไร วิ่งหนึไปร้องให้ในห้อง อู๋ซินคอยปกป้องไม่ให้แม่เลี้ยงมากระชากลากเอาเยว่หย าไป แต่เรื่องในครอบครัวอู๋ซินได้แต่คอยเป็นกำลังใจให้แล ะคอยดูสถานการณ์
ต้าเซียนบอกว่าจะช่วยให้ปรารถนาของอู๋ซินเป็นจริง ถ้าอยากให้แม่เลี้ยงกลับไป เดี๋ยวจัดการให้ และก็สำเร็จจริง ๆ นางหยุดร้องฟูมฟายประจานหน้าบ้าน และรีบกลับไปเลย เพราะต้าเซียนเสกภาพแม่เยว่หยามาทวงกำไล
แม่เลี้ยงเอาสร้อยและตุ้มหูคืนให้เยว่หยา ความจริงมันทำมาจากกำไลของแม่เธอเอง พ่อบอกว่าอยู่นี่ก็ได้แต่เด็กผู้หญิงมาอยูบ้านผู้ชาย แบบนี้ไม่ดี เยว่หยาบอก ตั้งแต่เจออู๋ซินเพิ่งรู้ว่าการถูกรักเป็นอย่างไร และต่อไปอาจแต่งกับอู๋ซินก็ได้
อู๋ซินแอบฟัง ยิ้มอย่างพึงใจ หลังจากพ่อไปแล้วจึงถามเยว่หยาว่าจริงหรือไม่ เยว่หยาเขินอายและไล่ตามทุบอู๋ซินวิ่งไปทั่วลานบ้าน
วิญญาณแม่ของเยว่หยาเริ่มหมดพลังและฝากฝังเยว่หยากับ อู๋ซิน อู๋ซินบอกว่าแม้เขาจะไม่ใช่ที่พึ่งพาที่ดีเท่าไหร่ และอนาคตไม่รู้จะได้แต่งงานกันหรือไม่ แต่หากเขามีชีิวิตอยู่จะดูแลและคุ้มครองเยว่หยาให้ดี ที่สุด เขาสัญญา
เพื่อบำเพ็ญเพียร ในที่สุด ต้าเซียนก็จากไป เขาจะไปที่เมืองเทียนสินเพื่อเล่านิทานให้ความรู้กับ คนมากมายต่อไป
เยว่หยาและอู๋ซินผ่านวันเวลาอย่างมีความสุข วันหนึ่งเยว่หยาชวนอู๋ซินไปตลาดซื้อของ พบว่าพ่อค้าซูก็ย้ายไปอยู่เทียนสินเช่นกัน ทั้งสองกำลังดูด้ายเพื่อทอเป็นเสื้อ อู๋ซินบอกว่าจะเหมาหมดแผงก็ยังได้ เขามีเงินพอ ให้เยว่หยาเลือกไปก่อน เขาจะไปดูเครื่องสำอางให้
พอคลาดสายตา เยี่ยฉีหลอทำมนต์ตุ๊กตากระดาษปะใส่คอเยี่ยหยา เพื่อให้นางหลับไปและเผชิญกับเรื่องราวอันน่ากลัวของ เยี่ยฉีหลอในอดีค เยว่หยาล้มลง หลับไป อู๋ซินมาอุ้มไว้อย่างงง ๆ แต่แล้วเขาเหลือบไปเห็นเยี่ยฉีหลอ ตอนอุ้มเธอขึ้นมา
อู๋ซินอุ้มเยว่หยาไปที่จวนของนายทหารกู้ และเล่าเรื่องราวให้เขาฟัง นายทหารกู้พยายามปลุก แต่เยว่หยาไม่ตื่น นายทหารกู้รีบเชิญหมอจีนแผนโบราณมารักษาให้ หมอบอกว่าเยี่ยหยาหลับไป ไม่ได้ป่วย
เยว่หยาตอนนี้หลับไปแล้วอยู่ในภวังค์ฝันของชีวิตเยี่ ยฉีหลอก่อนตาย ตอนที่ตื่นขึ้นมาเยว่หยาถูกสาวใช้เรียกว่าคุณหนุ และบอกว่าคืนนี้จะใส่ชุดไหนไปพบคนรัก เยว่หยางง ๆ เสียงของเยี่ยฉีหลอตามมาสะกดจิตว่าเธอคือเยี่ยฉีหลอ กำลังจะออกไปพบต้วนซันหลางชายคนรัก
เยว่หยาตามสาวใช้ออกไปอย่างมึนงง และพบกับซันหลาง ซันหลางถามว่าจำเขาไม่ได้หรือ เยว่หยามีแต่หน้าอู๋ซินเต็มสมอง แต่ในที่สุดก็แพ้มนต์นางมาร นึกว่าตัวเองเป็นเยี่ยฉีหลอจริง ๆ เริ่มมีภาพความทรงจำตอนพบกันในสวนครั้งแรก และผูกสมัครรักใคร่กับซันหลาง
หลังจากการนัดพบคืนนั้น สาวใช้พาเยว่าหยาซึ่งตอนนี้เข้าใจว่าตัวเองเป็นเยี่ย ฉีหลอกลับบ้าน พวกอู๋ซินพยายามแกะตุ๊กตากระดาษแต่ไม่ออก อู๋ซินเริ่มเอะใจและเอาเลือดแตะตุ๊กตากระดาษที่คอเยว ่หยาผู้กำลังหลับอยู่ ตุ๊กตากระดาษไหม้ ส่งเสียงดังฉี่ ๆ แต่หากไหม้หมดเยว่หยาอาจตายเพราะเธอดูทรมานมาก โชคดีที่เลือดจุดเดียวไหม้ตุ๊กตากระดาษไม่หมด เยว่หยาหลับต่อไป
ในภวังค์นั้นเยว่หยากึ่งจะหมดสติระหว่าทางเดินกลับบ้ าน แล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ กลับไปที่บ้านตระกูลเยี่ย เนื่องจากเสียเวลากว่าจะถึงบ้านก็เช้า พ่อแม่จับได้ เอาสาวใช้ทำโทษโบย เยี่ยหยาสารภาพว่าเธอผิดเองที่แอบหนีไปพบชายคนรักและ ขอชีวิตสาวใช้ไว้ แต่พ่อแม่ให้เอาเธอไปขังในห้องเพราะโมโหลูกสาวไม่รัก ดีไปลอบนัดพบกับตระกูล ต้วนที่ยากจน พ่อแม่ตระกูลเยี่ยสั่งให้ตีสาวใช้จนตาย
เยว่หยาตื่นขึ้นมา พบสาวใช้ รู้สึกประหลาดใจ สาวใช้บอกว่าจริง ๆ เกือบตายแล้วคุณหนูมาช่วยไว้ไง จำไม่ได้หรือ เยว่หยางงงวย แต่เมื่อถามถึงซันหลาง สาวใช้เล่าว่าตอนนี้โดนนายท่านจับขังไว้ให้ห้องผ่าฟื น และถูกหลอกมาตีปางตายเช่นกัน เนื่องจากคิดกินเนื้อห่านฟ้า
สาวใช้ออกอุบายสลับตัวให้เยว่หยาไปหาซันหลาง ทั้งสองหนีไปด้วยกัน ระหว่างที่หนีในฝัน ทางอู๋ซินก็เริ่มหาทางช่วยใหม่โดยไปตามหานางมารที่บ้ านซึ่งมีบ่อน้ำ และใต้บ่อน้ำเป็นสุสานของเยี่ยฉีหลอ
อู๋ซินดำน้ำลงไปหาแต่ไม่เจอ นายทหารกู้ไปเจอเยี่ยฉีหลอในบ้านหลังจากหาทั่วเมองไม ่พบ เมื่อพบตัวเยี่ยฉีหลอทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่เมื่อเห็นว่านายทหารกู้รู้ว่าตัวเองเป็นใคร จึงคิดฆ่า แต่อู๋ซินมาช่วยไว้ทัน นางเสกตุ๊กตากระดาษรุมคนทั้งหมด ทหาร อู๋ซิน นายทหารกู้สู้กับตุ๊กตากระดาษยกใหญ่ เยี่ยฉีหลอสู้คนมากไม่ได้ หนีไป
ด้านเยว่หยากึ่งจะตื่นกึ่งจะหลับ เรื่องราวในภวังค์ฝัน ดำเนินไปถึงตอนที่ทั้งสองหนีไปในป่าและถูกตามล่า ซันหลางบอกว่าเขาบาดเจ็บสาหัสไปไม่ไหวแล้ว มาฆ่าตัวตายบูชารักดีกว่า เยว่หยาพยายามห้าม แต่เขาไม่ฟัง จะผูกคอตาย เยว่หยามึน ๆ เพราะทางอู๋ซินพยายามช่วย เธอจึงสลบซ้อนไปอีกที
เมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าซันหลางตายแล้ว เธอตกใจมาก และได้ยินเสียงเยี่ยฉีหลอสะกดจิตให้ตายตาม เยว่หยาเห็นหน้าอู๋ซินอีกแล้ว เธอลังเล เยี่ยฉีหลอกระตุ้นอีก เยว่หยาจะผูกคอตายตาม
ระหว่างลังเล เธอกรีดร้องออกมาด้วยความสับสนใจและวิ่งหนีไป ที่แท้เธอใช่เยี่ยฉีหลอหรือเปล่า พอดีเจอกับพวกคนใช้ตระกูลเยี่ยที่ออกมาตามหา เธอบอกกับทุกคนว่าซันหลางตายแล้ว ทุกคนตกใจมาก เธอสลบไป
ด้านอู๋ซินกับนายทหารกู็พยายามหาทางช่วยเยว่หยา อู๋ซินพบแสงเรือง ๆ สีแดงที่ตุ๊กตากระดาษซึ่งปะติดคอเยว่หยาอยู่ มันคือมนตร์นางมารเยี่ยฉีหลอที่ทำให้คนตกอยู่ในความฝ ัน อู๋ซินพยายามจะเข้าไปช่วยในฝันแต่ไม่ได้ ไม่ว่าจะกิน จะแปะแสงนั้นเข้าตัวมันก็ลอยหนีหมด สุดท้ายเขาจึงขว้างใส่นายทหารกู้ให้เข้าไปในฝันของเย ว่หยา และหาทางปลุกเยว่หยาให้ตื่น
เมื่อลืมตาตื่นเยี่ยหยาก็มาอยู่ในบ้านแล้ว เสียงของเเยี่ยฉีหลอตัวจริงยังตามหลอกหลอนเธอให้ตายต ามซันหลางไป และสอนให้เธอเอาหัวชนโลงศพซันหลางตายตามไปในฐานะคนรั กกัน ห้ามทิ้งกัน ซันหลางจะได้ไม่เหงาและเพื่อพิสูจน์รักแท้ เยว่หยาเริ่มสับสนอีก ในที่สุดก็คล้อยตาม
นายทหารกู้หลุดเข้ามาในฝันของเยว่หยาแล้ว เป็นยุคปลายราชวงศ์ชิง ทุกคนไว้เปีย นายทหารกู้โดนคนเดินถนนมองด้วยความประหลาดใจ เยว่หยามาขวางขบวนไว้และคิดจะเอาหัวชนโลงศพของซันหลา งเพื่อตายตามกัน
นายทหารกู้มาขวางเอาไว้ทัน เและบอกว่าเธอคือเยว่หยาไม่ใช่เยี่ยฉีหลอ หญิงวัยกลางคนหน้าตาเอาเรื่องคนหนึ่งได้ยิน ก็รู้ว่าเป็นนางมารที่ทำให้ลูกชายนางตาย นางกับญาติ ๆ โกรธแค้นจึงเข้ามาจะทำร้ายเยว่หยาในคราบเยี่ยฉีหลอ แต่ว่านายทหารกู้พาวิ่งหนีไปก่อน เยว่หยาได้ยินนายทหารกู้บอกว่าเธอไม่ใช่ฉีหลอ เธอเริ่มสับสนอีกแล้ว
นายทหารกู้กำลังจะเลือนหายไป เขาเริ่มจะฟื้นแล้ว ก่อนหายไปทั้งตัว เขาเตือนเยว่หยาให้ฟื้นคืนสติเสียที เธอชื่อเยว่หยาไม่ใช่เยี่ยฉีหลอ พี่ชายเธอรอเธออยู่ ถ้าไม่กลับไปเขาต้องทุกข์ทรมานใจมาก ๆ เยว่หยายื่นนิ่ง ร่างของนายทหารกู้หายไป แม่ซันหลางมาจับตัวเยว่หยาไปขังในห้องเก็บฟืนพร้อมกั บสาวใช้คนสนิท
เยว่หยาในความจริงเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาอีก เพราะพวกอู๋ซินพยายามหาทางช่วย ไม่ว่าจะเอาหมอมาฝังเข็มหรือว่าพยามสังเกตอาการและหา ทางเรียกให้ตื่น แต่ก็ไม่สำเร็จ อู๋ซินพบว่าจุดประสงค์ของเยี่ยฉีหลอ คือหาทางทำให้เยว่หยาตาย แต่ไม่กล้าเข้าใกล้เพราะกลัวยันต์ที่ปิดหน้าไว้ก่อนต าย และอู๋ซินเอายันต์นี้ให้เยว่หยาติดตัวไว้ นางมารจึงไม่กล้าเข้าใกล้
หากเยว่หยาสิ้นลมในฝัน เท่ากับตัวจริงก็ตายด้วย อู๋ซินไม่ยอมหรอก แต่เห็นเธอลมหายใจแผ่วเบาลงทุกทีเพราะเหตุการณ์ในฝัน ดำเนินไปถึงตอนที่เธอ กำลังจะถูกนักพรตจับฝังแล้ว
แม่ของซันหลางให้คนมาจับตัวเยว่หยาไป ให้นักพรตทำพิธีฝังทั้งเป็น เยว่หยางงว่าทำไมนักพรตโหดร้าย แต่ก็มึนหนักเข้าไปอีกเมื่อได้ยินนักพรตบอกว่าเธอทำค ุณไสย สังหารคนไปมากและยังเป็นศิษย์น้องที่ถูกขับออกจากสำน ักของนักพรต และยังเป็นมารสาวที่ชอบเล่นของ ปลุกเสกร่างใหม่ให้กับสาวใช้ตัวเองอีกด้วย
เยว่หยาไม่รู้เรื่องพวกนี้แต่กำลังเผชิญกับเรื่องราว ในอดีตของเยี่ยฉีหลอ เธอดิ้นรนไม่อยากตาย เมื่อนึกถึงอู๋ซินและชีวิตของคนเรา ไม่ว่าใคร ๆ ก็รักชีวิต เมื่อจะตายก็ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด ถ้าตายแล้วอะไร ๆ ก็จบสิ้น
เยว่หยาดิ้นในโลง นักพรตตอกหมุด ล่ามโซ่โลง ลงยันต์ สารพัดจะทำกับนางมารร้ายผู้มีมนตร์ดำอันแกร่งกล้า เยว่หยาทุบโลงจนเหนื่อยได้ยินเสียงเยี่ยฉีหลอบอกให้ห ลับไป ตายไปจะสบายไม่ทุกข์ทรมานอีก เธอเริ่มหลับตา ละทิ้งความคิดมีชีวิตต่อ
อู๋ซินโอบกอดร่างที่ลมหายใจรวยรินของเยี่ยหยา ใบหน้าโศกเศร้า เขาเห็นคนรักกำลังจะหมดลม เธอใกล้ตายแล้ว อู๋ซินคิดเสี่ยงช่วยโดยเอาเลือดตนเองปะไปที่ตุ๊กตากร ะดาษคุณไสยนั้น แต่ว่านายทหารกู้กลัวเยว่หยาจะเจ็บจะตายไปเหมือนคราว ก่อน จึงห้ามไว้หลายครัง แต่อู๋ซินเห็นว่าหากไม่เสี่ยงก็ตายเหมือนกัน ไม่มีทางรอดแม้แต่น้อย
เขาพบว่าเยี่ยหยาหมดลมแล้ว ในฝันเยว่หยาในโลง เริ่มละทิ้งความคิดมีชีวิต หลับตาลง ขณะเดียวกันตัวจริงก็หมดลมไป อู๋ซินกัดเลือดที่นิ้วแปะไปที่ตุ๊กตากระดาษ ในฝันเยว่หยาเริ่มฟื้น เพราะโลงสั่น แผ่นดินสั่นไหวอย่างแรง เธอมีสติขึ้นมาและ ดิ้นรนร้องให้ปล่อยออกจากโลงอีกครั้ง
แผ่นดินสั่นไหว โซ่ตรึงโลงขาด เสียงใครบางคนตะโกนเรียกชื่อเธอ เขานั่นเอง เยว่หยาเริ่มจำได้ ภาพเก่า ๆ กับอู๋ซิน ความสุขความทุกข์ที่ร่วมผ่านมาด้วยกันปรากฎเป็นฉาก ๆ เธอจำได้แล้ว เขาจริง ๆ
แผ่นหินยันต์แปดทิศแตกร้าวดังเปรีี๊ยะ ๆ มีใครบางคนเรียกเธอ แผ่นดินไหวหนัก เยว่หยาจะลุกจากโลง เธอเห็นสาวน้อยลอยมา และบอกให้เธอตายไป บอกว่าเธอคือเยี่ยฉีหลอ เยว่หยาไม่เชื่ออีกต่อไป เถียงว่าไม่ใช่ ในที่สุดนางมารก็ยอมรับ
เยี่ยฉีหลอบอกว่านางน่าสงสารทำไมเยว่หยาไม่ช่วย ผู้ชายที่เธอรัก ฉันก็รัก ถ้าไม่มีเธอขวางไว้ ฉันก็ดูแลเขารักเขาแทนเธอได้ มีเธอ เขาไม่เหลือบมองฉันเลย เยี่ยหยาร้องไม่ ไม่ เสียงนั้นเรียกอีก ใครบางคนฝ่าทลายแผ่นหินเข้ามา เยี่ยฉีหลอกระเด็นไป เขาเดินเข้ามา เยี่ยหยาจำได้แล้ว เรียกเขาว่า "อู๋ซิน"ในความจริง เยี่ยหยาฟื้นขึ้นมา อู๋ซินดีใจมาก รักถนอมเธอกว่าเดิม
คืนนั้นอู๋ซินฝากเยว่หยาไว้กับนายทหารกู้ ส่วนตัวเขาไปหาเยี่ยฉีหลอที่บ้านบ่อน้ำแต่ไม่เจอ จึงฝากกับตุ๊กตากระดาษว่าให้บอกเยี่ยฉีหลอว่าอย่ามาย ุ่งกับเขาและเยว่หยาอีก ไม่อย่างนั้นจะเห็นดีกัน ตุ๊กตากระดาษดิ้นจากเงื้อมมือของอู๋ซินเหมือนมีชีวิต แล้วหายไปท่ามกลางความ มืดของยามราตรี
อู๋ซิน พาคนรักกลับบ้าน ทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข นายทหารกู้มาชวนเยว่หยาไปอาบน้ำแร่ อู๋ซินไม่ยอม แต่นายทหารกู้ขอร้องจนเขายอมในที่สุด ด้วยนายทหารกู้อ้างว่าไปพักร้อน เขาจะได้พาสาว ๆ ไป อู๋ซินก็จะได้ไปเที่ยวกับเยว่หยา
แท้จริงแล้ว นายทหารกู้ต้องการไหว้วานให้อู๋ซินไปดูบนเขาว่าหากเพ ื่อนเขาเปิดโรงแรมมีน้ำ แร่ให้อาบ สถานที่จะลงทุนมันดีหรือเปล่า ดูฮวงจุ้ยให้หน่อย อู๋ซินโดนเซ้าซี้จนยอม เพื่อตอบแทนต่อความช่วยเหลือของนายทหารกู้ที่มีให้ตล อดมา
นางมารไสยเวทย์เยี่ยฉีหลอเดินอย่างโดดเดี่ยวไปตามถนน ดวงตาคลั่งแค้นวาววับ พึมพำว่า "อู๋ซิน เยว่หยา แล้วจะเห็นดีกัน"
นายทหารกู้ชื่อเต็มๆ ว่ากู้เสวียนอู๋ พบว่าปืนในคลังหายไป จึงให้คนส่งเยว่หยากับอู๋ซินไปที่โรงแรมน้ำแร่บนเขา ส่วนตัวเองไม่ได้ไปด้วย แต่อยู่ในเมืองเพื่อสืบเรื่องนี้ จางเสี่ยนจงอาสาหาปืนกลับมา แต่แท้จริงแล้วเป็นแผนของเขาเอง
เขาให้คนแอบเอาปืนไป และฆ่าปิดปากคน ๆ นั้นเสีย เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ แต่จังหวะที่จางเสี่ยนจงฆ่าปิดปากทหารนายนั้น เยี่ยฉีหลอปรากฎตัวขึ้นพอดี จางเสี่ยนจงไม่มีเวลาตามหาเธอว่าเป็นใครและเห็นอะไรบ ้าง ต้องไปแก้ตัวกับเจ้านายก่อน
จางเสี่ยนจงให้เหตุผลว่าตัวเองไม่ทันระวัง ตอนคุมตัวทหารคนนั้น มันขัดขืนเลยยิงมันตายไปแล้ว กู้เสวียนอู่เชื่อที่เล่าทั้งหมดไม่ได้สงสัยอะไร บอกให้เสี่ยนจงไปพัก เพราะที่แขนบาดเจ็บตอนต่อสู้กับทหารผู้นั้น
จางเสียนจงไปตามหาเยี่ยฉีหลอ และพาเธอไปกินข้าวแล้วหลอกถามว่าเห็นอะไรบ้าง เยี่ยฉีหลออยู่มาเป็นร้อยปีแล้ว มีเหรอจะไม่รู้แกว เลยตอบไปว่าได้ยินเสียงประทัดดัง แต่ต่อมาจึงเข้าใจว่าเป็นเสียงปืน ไม่เห็นอะไรนอกจากทหารล้มลงและคุณก็บาดเจ็บ จางเสี่ยนจงวางใจลงว่าสาวน้อยนี้จะไม่มีอันตรายต่อตน จึงให้เงินเยี่ยฉีหลอไว้ใช้ เยี่ยฉีหลอรู้ทันทีว่า ชายคนนี้มีใจให้เธอ
เยี่ยฉีหลอเดินตามจางเสี่ยนจงไป และพูดอย่างไร้เดียงสาว่า ขอตามกลับบ้านได้ไหม จางเสีี่ยนจง ถามว่าทำไมล่ะ เยี่ยบอกว่า ไม่มีีที่อยู่ ด้วยประการฉะนี้ เยี่ยฉีหลอจึงตามจางเสี่ยนจงกลับบ้านไป
ทางด้านอู๋ซิน ดีใจที่ได้อยู่กับเยี่ยหยาตามลำพัง เมื่อวันที่มาถึงโรงแรมน้ำแร่ ทั้งสองได้เจอเถ้าแก่ไป๋ คนนี้เป็นคนจะมาซื้อโรงแรมและเป็นเพื่อนของกู้เสวียน อู๋ ท่างทางเป็นนักศึกษา และขี้หลี พูดจาเกี้ยวพาราสีเยว่หยา
เยว่หยาเข้าไปในห้อง รู้สึกว่าบรรยากาศดี เธอสำรวจห้องและเปิดหน้าต่าง มองเห็นหญิงสาวสวยกำลังหวีผมบนห้องชั้นสอง แต่พอเรียกอู๋ซินจะให้มาดู สาวสวยก็หายไป เยว่หยารู้สึกแปลกใจ
ทั้งสองออกไปเดินสำรวจรอบ ๆ พร้อมเถ้าแก่ไป๋และเจ้าของโรงแรมที่ต้องการขายโรงแรม แห่งนี้ เขาแซ่หยู และพบกับเถ้าแก่อีกคนแซ่ลู่ซึ่งเป็นอีกคนหนึ่งที่อยา กซื้อโรงแรมแห่งนี้ไว้ ทำกำไร เถ้าแก่ทั้งสองพูดจาทับถมกัน จนเถ้าแก่หยูเจ้าของโรงแรมต้องห้ามไว้และบอกว่ามาทาน อาหารเย็นด้วยกัน พรุ่งนี้ยังจะมีผู้ขอซื้ออีกสองราย กำลังจะขึ้นเขามาเจรจาเรื่องการซื้อขายกัน
เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จ ทั้งหมดนั่งดื่มน้ำชากัน เยว่หยาสังเกตเห็นภาพในบ้านเป็นรูปแต่งงานเจ้าบ่าวเจ ้าสาว และมีเครื่องดนตรี จึงถามว่านี่ใช่ภรรยาของเถ้าแก่หยูไหม เถ้าแก่หยูตอบว่าใช่ และเล่าว่าความจริงตนเป็นพระเอกงิ้ว ได้เจอกับภรรยาตอนเธอมาดูงิ้ว แม้มีแฟนคลับมากร๊๊ด แต่เธอนั่งนิ่งไม่เคยมากริ๊ดด้วย ทั้งสองรักกัน แต่งงานแล้วเถ้าแก่หยูก็มาสร้างบ้านอยู่สงบ ๆ ที่นี่กับเธอสองคน
แต่ว่าต่อมาภรรยาป่วยหนัก และที่โรงแรมแห่งนี้ก้ลือว่ามีผี ทุกคนเลยไม่กล้ามา เถ้าแก่หยูไม่มีเงินรักษาเมีย จึงต้องขายโรงแรมเพื่อเอาเงินมารักษา แต่มีข้อแม้ว่าผู้ซืิ้อจะไม่มารบกวนเรือนที่อยู่ของท ั้งสอง โดยเถ้าแก่หยูจะดึงคนให้ด้วยการร้องงิ้ว เท่ากับว่าต่างวินวินทั้งคู่
เถ้าแก่ไป๋ตกลงและพยายามพูดข่มเถ้าแก่ลู่ตลอด ขณะทั้งหมดจะกลับห้องพัก อยู่ ๆ แผ่นเสียงก็เล่นเอง เสียงเพลงดังในความมืดอย่างน่ากลัว เถ้าแก่หยูรีบไปเอาเข็มเล่นออกจากแผ่น เถ้าแก่ลู่รู้สึกแปลก ๆ เถ้าแก่ไป๋บอกว่าทำไมขี้กลัว แล้วทุกคนก็กลับห้องไปพักผ่อน
คืนนั้นอู๋ซินสังเกตเห็นเยว่าหยากลัว ๆ เลยถามว่าจะให้อยู่เป็นเพื่อนไหม เยว่หยาบอกกลับห้องไปเลย อู๋ซินเอาเลือดแตะหน้าผากเยว่หยาบอกว่าอยู่ห้องข้าง ๆ มีอะไรเรียกได้ตลอดเวลา
คืนนั้นเยว่หยาเจอสิ่งประหลาดจะเข้ามาทำร้ายแต่เลือด อู๋ซินช่วยไว้ได้ด้วย อิทธิฤทธิ์ของมัน วิญญาณร้ายกระดอนออกจากห้องและหนีไป เมื่ออู๋ซินมาถึง คืนนั้นอยู่ซินจับมือเยว่หยาและนอนอยู่ข้างเตียงเธอเ พื่อคุ้มครอง จนเช้า
เมื่อตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงเคาะประตู เถ้าแก่หยูนั่นเอง เขาบอกว่าเถ้าแก่ลู่หายไป ทั้งหมดออกตามหา และพบว่าห้องของเถ้าแก่ลู่มีอะไรบางอย่างทะลวงหลังคา ไปจนหลังคาทะลุ อู๋ซินเห็นว่าข้าวของในห้องไม่ได้ถูกแตะต้องเลย คงมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ คงโชคร้ายมากกว่าแล้ว แต่ตามหาเท่าไหร่ก็ไมเจอเถ้าแก่ลู่
อู๋ซินเห็นเถ้าแก่ไป๋มีพิรุธจึงตามลงเขาไป ก่อนไปได้ส่งเยว่หยาใปอาบน้ำแร่ก่อนจะไมได้ไม่มาเสีย เที่ยว อู๋ซินตามเถ้าแก่ไป๋ไป พบว่าเขาลงเขาไปจ้างอันธพาลมาดักทางไม่ให้ขึ้นเขามาแ ย่งซื้อโรงแรม
ด้านเยว่หยาเข้าไปแช่ในบ่อน้ำแร่ แต่แล้วน้ำที่อุ่นกำลังดีกลับกลายเป็นเย็นเฉียบ มีบางอย่างดึงขาเธอจะให้เธอจมน้ำให้ได้ เธอตกใจมาก ดิ้นรนเอาชีวิตรอด รีบขึ้นจากบ่อ วิ่งหนีไป
วิ่งมาชนกับเถ้าแก่ไป๋พอดี เธอเล่าให้เขาฟัง เขาไปตรวจดูบอกว่า ไม่มีอะไรน้ำก็ร้อนดี บางทีอาจอาบเคลิ้ม ๆ เกิดภาพหลอนได้ เขาให้เยว่หยาไปพักและบอกว่าจะลงเขาไปรับคนอีกสองคนท ี่จะมาซื้อโรงแรม และบอกว่าเห็นอู๋ซินลงเขาไป เเมื่อเยว่หยาถามหาอู๋ซิน
อู๋ซินจะนำเรื่องกลโกงเพื่อกดราคาซื้อไปบอกแก่เถ้าแก ่หยู ระหว่างทางขึ้นเขารู้สึกแปลก ๆ แต่ผ่านมาได้ เขามาหาเยว่หยาที่ห้อง เยว่หยากลัวจัด รีบโผเข้ามาหาอู๋ซิน อู๋ซินโอบเอวเธอไว้ เธอเล่าเรื่องที่เจอด้วยความหวาดกลัว แต่สุดท้ายก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองใส่แค่เอี๊ยมและห่มผ้า ห่มอยู่ มืออู๋ซินก็โอบกระหวัดเอวเธออยู่ เธออายมาก อู๋ซินก็ตกใจในปฎิกิริยาของเธอ โดนเธอไล่ออกจากห้องไป (ฉากกุ๊กกิ๊กน่ารักดี)
อู๋ซินเล่าเรื่องเถ้าแก่ไป๋ต้องการตัดราคาให้ฟัง ส่วนเยว่หยาก็เคยได้ยินเถ้าแก่หยูสองผัวเมียเถียงกัน เรื่องขายไม่ขาย ฝ่ายชายต้องการขายเอาเงินมารักษาฝ่ายหญิง แต่ฝ่ายหญิงผูกพันกับโรงแรมแห่งนี้ไม่อยากขาย ทั้งสองน่าสงสารยังจะมาถูกกดราคาอีก
อู๋ซินและเยว่หยาไปตามหาเถ้าแก่หยูเพื่อจะเล่าเรื่อง ให้ฟัง แต่ว่าไม่เจอ ขณะที่จะเดินออกจากทางเข้าโรงแรมก็เห็นเถ้าแก่หยู โซซัดโซเซกลับมาหน้าซีดขาว แล้วเป็นลมล้มไป ทั้งสองเข้าไปถาม เถ้าแก่หยูบอกว่า ทางขึ้นเขามีสิ่งผิดปรกติ เป็นวิญญาณร้าย ไม่รู้ว่าเถ้าแก่ไป๋จะไปเจอหรือเปล่า
อู๋ซินเป็นอาจารย์ที่พวกเขาเชิญขึ้นมาให้ปราบมาร ปราบวิญญาณร้าย เขาเลยไปดูที่เขารู้สึกผิดปรกติและพบว่า มีที่หนึ่งซึ่งมีแสงสะท้อนออกมา เขากับเยว่หยาจึงเดินไปดูพบว่าเป็นบ่อน้ำ ในบ่อมีคนแช่ร่างอยู่มากมายหลายสิบคน มีเถ้าแก่ลู่และเถ้าแก่ไป๋รวมอยู่ด้วย ทุกคนตายแล้ว อู๋ซินบอกว่านี่คือคือคนที่ตายที่โรงแรมและมาอยู่รวม กันที่นี่
อู๋ซินเยว่หยาช่วยกันเอาศพขึ้นมาตรวจสอบดู พบว่าทุกศพมีรอยเขี้ยวสองรอยที่คอ ไม่รู้เป็นปีศาจอะไร อู๋ซินตรวจโดยละเอียดพบกว่าทุกคนหมดลมหายใจแต่ว่าหัว ใจยังเต้นอยู่ ทั้งสองประหลาดใจมาก พยามเรียกให้ทุกคนตื่น ไม่มีใครตื่นยกเว้นเถ้าแก่ไป๋คนเดียวที่ไม่มีรอยเขี้ ยวแล้วฟื้นขึ้นมาได้
เถ้าแก่ไป๋กลัวมากบอกว่าที่นี่อยู่ไม่ได้แล้ว มีปีศาจ อู๋ซินสอบถามและพบกว่าที่เขารอดมาได้เพราะยันต์แผ่นห นึ่งหน้าตาคล้ายกับที่ แปะหน้าเยี่ยฉีหลอ อู๋ซินถามจึงได้ความว่าเป็นยันต์ของอารามชิงอวิ่น(เม ฆคราม) เขาขอเก็บยันต์ไว้แลกกับการพาเถ้าแก่ไป๋ลงเขา เถ้าแก่ไป๋จำใจยอม
บนเขา อู๋ซินกับพวกถูกกักอยู่ในมนตร์บังตา แต่สุดท้ายก็ออกมาได้ เถ้าแก่ไป๋ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว แต่อู๋ซินพยายามช่วยให้เถ้าแก่หยูขายโรงแรมแห่งนี้ให ้ได้ โดยไม่ต้องถูกกดราคามากไปนัก เพราะเห็นใจที่เขาพยายามจะเอาเงินมารักษาเมีย
เถ้าแก่ไป๋ต้องทนอยู่บนเขาและรออู๋ซินปราบมารจะได้ซื ้อโรงแรมได้อย่างมั่นใจ ว่าจะสร้างกำไรแน่ ๆ อู๋ซินแกล้งทำเป็นอาบน้ำแร่เพื่อล่อมารมา เหมือนกับที่เยว่หยาเจอมารในน้ำ หลังจากผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือด พบว่าเป็นปีศาจงูนั่นเองที่มาแผลงฤทธิ์ อู๋ซินเผาสวดส่งวิญญาณมันไปสู่สุคติ แต่เขารู้สึกแปลก ๆ ไม่แน่ใจว่าใช่มารตัวจริงหรือไม่
คืนนั้นหลังจากส่งเยว่หยาเข้านอน เขาขึ้นไปดูที่บ่อน้ำบนเขาอีกครั้ง แต่ไม่เจอศพกึ่งตายที่แช่ร่างในบ่ออีกเลย เขายิ่งประหลาดใจขึ้นไปอีก
คนทั้งหมดฉลองกันที่การซื้อขายสำเร็จ เถ้าแก่ไป๋บอกว่าจะส่งคนมารีโนเวทโรงแรมใหม่ทั้งหมด ตอนกำลังดื่มกินกัน มีเสียงโหยหวนและมีลมพัดวูบ ความรู้สึกแปลก ๆ บังเกิด เถ้าแก่ไป๋รู้ทันทีว่ายังมีปีศาจอยู่ ด่าเถ้าแก่หยูและถามว่าหลอกกันหรือเปล่า เถ้าแก่หยูบอกว่าไม่ใช่อะไรน่ากลัวแต่เป็นเสียงร้องไ ห้ของเมียตน ที่ไม่อยากให้ขายโรงแรมแห่งนี้
เถ้าแก่ไป๋บอกให้เถ้าแก่หยูไปบอกเมียว่าอย่าทำอะไรแบ บนี้อีก เดี๋ยวก็ไล่ไปไม่ให้อยู่หรอก เยว่หยาและอู๋ซินรู้สึกไม่พอใจที่เถ้าแก่ไป๋ไร้น้ำใจ เถ้าแก่หยูบอกว่าไม่ต้องห่วงจะไปเตือนเมียเอง
เถ้าแก่หยูไปหาเมียในห้อง ร้องเรียกฉูฉู่เมื่อเห็นเธอกำลังพยายามจะดิ้นรนหนีออ กจากยันต์ที่คุมขัง เขาเองเป็นคนขังเธอไว้เพราะเธอพยายามห้ามเขาไม่ให้เอ าพลังชีวิตคนอื่นมาต่อ ชีวิตให้เธอ ทั้งสองทะเลาะกันอย่างหนัก ฉูฉู่ไม่อยากมีชีวิตอยู่บนความตายของคนอื่น เถ้าแก่หยูบอกว่าจะหาทางช่วยเธอให้ได้แล้ววิ่งออกไป ฉูฉู่กลายร่างเป็นดวงแก้วแล้วตามออกไปเช่นกัน
เถ้าแก่หยูล่ออู๋ซินให้ไปในห้องเก็บของแล้วเอาของหนั กทับอู๋ซินไว้ เขาดิ้นไม่หลุด เถ้าแก่หยูไปที่ห้องของเยว่หยาจะดูดพลังชีวิตเธอมาช่ วยคนรัก แต่ว่าอู๋ซินมาช่วยไว้ทันเพราะฉูฉู่ตามไปช่วยอู๋ซินไ ว้และบอกว่าเถ้าแก่หยู กำลังจะฆ่าเยว่หยา เถ้าแก่หยูกลับร่างเดิม เป็นปีศาจงูยักษ์ที่บำเพ็ญเพียรหลายร้อยปีจนกลายร่าง เป็นคน ทั้งสองสู้กันอย่าดุเดือดด้วยจุดประสงค์เดียวกันคือป กป้องคนรัก
เยว่หยาเห็นอู๋ซินบาดเจ็บเพราะโดนงูยักษ์กัดรู้สึกเป ็นห่วง พอดีกับอู๋ซินปราบงูยักษ์จนกลายร่างมาเป็นเถ้าแก่หยู ดารางิ้วหนุ่มผู้สุภาพและอ่อนแอเหมือนเดิม ฉูฉู่กลับร่างเดิมมาได้แต่ราง ๆ เพราะโดนอู๋ซินเผลอจี้เลือดใส่ทำให้เธอบาดเจ็บสาหัส
สองผัวเมียร่ำลากัน เถ้าแก่อู๋จะไม่ยอมให้เมียจากไป แต่เมียบอกว่าทำบาปทั้งคู่ตอนนี้ต้องไปแล้ว ต้องปลดปล่อยตัวเองจากความทุกข์แล้ว เถ้าแก่หยูอยากจะเจอเธออีกในชาติหน้า แต่ฉูฉู่บอกไม่มีชาติหน้าเพราะพวกเราทำบาปทำร้ายคนมา กมาย คงไม่ได้เกิดอีก เถ้าแก่หยูร้องไห้ปานจะขาดใจตอนร่างเธอสลายกลายเป็นล ูกไฟระยิบระยับ ปลิวไปตามลม
เถ้าแก่หยูเล่าให้ฟังว่าความจริงเขาเป็นงูที่บำเพ็ญเ พียรมาหลายร้อยปี และแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ ชอบท่องเที่ยวไปในโลกมนุษย์และได้เรียนร้องเพลงงิ้ว ใช้ชีวิตอย่างปรารถนา แต่แล้วมารักกับฉูฉู่จึงปลีกตัวมาอยู่ที่โรงแรมน้ำแร ่แห่งนี้ แต่สวรรค์ไม่ปรานี ฉูฉู่ป่วยหนัก จนตาย เขาให้เวทย์เก็บวิญญาณเธอเอาไว้ เถ้าแก่หยูในร่างงูหาทางช่วยจนวันหนึ่ง เขาเจอเคล็ดวิชามารในถ้ำ มันเป็นวิธีการต่อชีวิตตัวด้วยการดูดเอาพลังชีวิตของ มนุษย์มาใช้ ส่วนใหญ่มนุษย์นั้นจะตายหลังจากโดนดูดพลังชีวิตไป
เขาใช้วิธีนี้ต่อชีวิตเมียตนเอง เถ้าแก่หยูเริ่มดูดชีวิตของแขกในโรงแรมมากมายโดยพยาม ไม่ให้มนุษย์ตายจากการ โดนดูดพลังชีวิตเพราะฉูฉู๋ขอร้องไว้ เขาเอาคนเหล่านั้นไปแช่ไว้ในบ่อ แต่พอเธอรู้ และมีแรงพอจะห้ามเขาได้ ก็มักจะมาขวางไม่ให้เขาทำร้ายคนเสมอ ๆ สุดท้ายใช้อุบายทำเป็นผีไม่ให้คนขึ้นมาพักที่โรงแรมอ ีก
เถ้าแก่หยูร้อนใจ อยากช่วยเมียด้วยวิธีเดิม จึงแก้เกมส์โดยทำทีเป็นขายโรงแรม แล้วให้คนมาซื้อเมื่อมีคนใหม่มารับช่วง โรงแรมดำเนินการต่อได้ ก็จะมีคนจำนวนมากมาพัก เขาจะได้ดูดพลังชีวิตคนเหล่านั้นได้
เมื่อเยว่หยากับอู๋ซินมา เป้าหมายคือเยว่หยา แต่ทุกครั้งฉูฉู่จะมาช่วยไว้ตลอด แม้แต่ตอนที่อู๋ซินโดนงูโจมตีในน้ำ นั่นก็เป็นเพราะเถ้าแก่หยูเสกมนตร์บงการอยู่เบี้องหล ังทั้งสิ้น สามีอยากช่วยแต่ภรรยาไม่อยากรับเพราะไม่ต้องการทำบาป เธอต้องการปลดปล่อยวิญญาณตัวเอง โดยจากเขาไปตามครรลองของโลกนี้ ไม่อยากให้เขาทำบาปเพราะเธอเลยตัดสินใจจากไป
เถ้าแก่หยู คร่ำครวญไม่เข้าใจ ทำไมเมียรักอยากจากไป แต่เยว่หยาบอกว่า เธอรักคุณจึงต้องจากคุณไป ไม่อยากทำร้ายคนที่คนอื่นรัก เพราะเธอเป็นต้นเหตุ เถ้าแก่หยูฟังแล้วยิ่งเศร้าและไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ โดยไม่มีเมียรัก เขาบอกว่าจะช่วยให้คนที่เคยอยู่ในบ่อกลับมามีชีวิตเห มือนเดิม พวกเขาเหล่านั้นจะฟื้นกลับมา
เถ้าแก่หยูร้องเพลงงิ้วในโรงแรมของตนทิ้งท้าย คิดถึงเมียรักที่ไม่อยู่แล้ว คืนนั้นผ่านไปอย่างเศร้าสร้อย และเช้าวันนั้นเอง ทุกคนที่ไม่มีลมหายใจแต่หัวใจเต้นก็กลับมีช่ีวิตเหมื อนเดิม เพราะเขาเอาพลังชีวิตที่บำเพ็ญเพียรมานานคืนชีวิตให้ ทุกคน เถ้าแก่หยูสลายกลายเป็นอากาศ
เยว่หยากับอู๋ซินเดินลงจากเขาพร้อมกัน อู๋ซินจับมือเยว่หยาเงียบ ๆ เยว่หยาไม่ปฎิเสธ จับตอบ เยว่หยา เรียกอู๋ซินและบอกว่า ต่อไปจะใช้ชีวิตให้คุ้มค่า การอยู่กับคนที่รักเป็นความสุขที่สุด ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธออายและไม่ค่อยจะตอบสนองความรู้สึกข องอู๋ซินที่มักจะแสดง ความรักเธอสักเท่าไหร่
อู๋ซินได้ยินแล้วก็ดีใจ ขอเธอแต่งงาน เธอยิ้มรับปาก ทั้งสองกอดกันด้วยความรัก ท่ามกลางป่าเขาอันเงียบสงบ ดูดดื่มกับความหวานชื่นแห่งคำว่ารัก
ทั้งสองกลับมาที่เหวินเสี้ยนและพบว่าในเมืองยุ่งเหยิ งไปด้วยไฟสงคราม เนื่องจากจางเสี่ยนจง ลูกน้องคนสนิทของกู้เสวียนอู๋ทรยศและยึดอำนาจมาเป็นข องตัว
อู๋ซินกับเยว่หยาไม่รู้ว่ากู้เสวียนอู๋เป็นอย่างไรบ้ าง ได้แต่หลบลูกปืนไปอยู่บ้านก่อน
จางเสี่ยนจงมีเมีย 8 คน เมียทุกนางไม่พอใจที่เขานำสาวน้อยหน้าสวยกว่าพวกตนเข ้าบ้านและยังเอาใจกว่า ใคร เมียคนหนึ่งให้คนใช้แอบตามดูว่าเยี่ยฉีหลอวัน ๆ ไปไหน ทำอะไรบ้าง ส่วนคนอื่น ๆ นิ่งเงียบไม่อยากมีเรื่องกับสามี
เยว่หยากำลังสระผม สางผม เห็นหน้าต่างเปิดคิดว่าอู๋ซินมาแอบดู ก็เลยด่าว่า แต่เข้าใจผิดเพราะความจริงเป็นเยี่ยฉีหลอจะมาทำร้าย อู๋ซินมาช่วยไว้ทันและตามไป
เยี่ยฉีหลอบอกว่าคิดถึงอู๋ซินเลยตามมาหา อู๋ซินบอกว่าอย่ามายุ่งกับเยว่หยา เยี่ยฉีหลอบอกว่าไม่ยุ่งไม่ได้เพราะหมายตาอู๋ซินไว้ เยว่หยาไม่สวยน่ารักเท่านางและไม่เหมาะสมกับอู๋ซิน ยังกล้ามายุ่งกับอู๋ซินอีก นางต่างหากที่เหมาะสม หน้าตาสวยและน่าสนใจ ตั้งแต่ได้ร่างนี้มา(? แสดงว่านางปีศาจนี้มีร่างเดิมด้วยเหรอ? แล้วมีร่างเป็นอะไร?)สวยงามดี ก็เลยอยากสัมผัสกับความรักแบบหญิงชายให้หวานชื่นบ้าง และอู๋ซินก็คือคนที่นางหามานาน อู๋ซินไม่เล่นด้วย ชักมีดคมกริบมาขู่ เตือนให้นางอย่ายุ่งกับเยว่หยา ไม่งั้นจะฆ่าทิ้ง เยี่ยฉีหลอแย่งมีดมาฟันหน้าอู๋ซินขาดไปครึ่งหัว ส่วนตัวนางถูกเลือดสาดใส่หน้าเป็นริ้วรอยร้อนฉ่า เลือดอู๋ซินโดนหน้านางจนไหม้เกิดรอย นางปิดหน้ากรีดร้องหนีไป
อู๋ซินกลับไปบ้าน เยว่หยาค้นพบความลับของเขาพร้อมกับกู้เสวียนอู่ผู้ที ่ไร้ที่พึ่งในปัจจุบัน เลยมาหาอู๋ซินที่บ้าน และบอกว่าอู๋ซินเป็นขันทีอมตะ เพราะอู๋ซินบอกว่าเขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน และมีชีวิตมายาวนานเท่าไหร่่ รู้เพียงว่าตนเองไม่แก่ ไม่ตาย และไม่สามารถ สืบตระกูล ให้กำเนิดลูกหลานได้ ที่เยว่หยาอยากมีลูกเยอะ ๆ เต็มบ้านเขาคงทำให้ไม่ได้ และหากเธอรังเกียจเขาก็จะไปจากเธอ เยว่หยาเดินกลับเข้าบ้านไปด้วยฝีเท้าหนักอึ้งและบอกว ่าไม่ได้ไปไหนแต่จะไปหา ของกินให้ เธอสับสนและเสียใจที่อู๋ซินไม่ยอมบอกความจริง ทั้ง ๆ ที่จะแต่งงานกันอยู่แล้ว แต่จริง ๆ อู๋ซินเป็นใครเธอยังไม่รู้เลย
เยี่ยฉีหลอกลับไปรักษาตัวที่ห้อง พอดีนางเมียอีกคนมารังควาน เยี่ยฉีหลอยิ้มอำมหิต และฆ่าสาวใช้ที่นางส่งมาเพื่อสอดแนมตาย รุ่งเช้าพบเป็นศพ นางเมียขี้อิจฉาโวยวายจะเข้าห้องเยี่ยฉีหลอไปเล่นงาน แต่ถูกจางเสี่ยนจงห้ามไว้ก่อน
จางเสี่ยนจงหลงในรูปงามของนางปีศาจ จึงเอาใจตลอดเวลา และพาไปซื้อเสื้อผ้าสวยงามแบบไม่อั้น หน้าร้านขายเสื้อชาวบ้านต่างมามุงดูและบอกว่านายทหาร คนนี้วางก้ามกว่าคนก่อน กู้เสวียนอู๋ในกลุ่มคนได้ยิน เดือดดาลกว่าเดิม แต่ยังสู้ไม่ได้จึงกลับบ้านไประบายอารมณ์ และค่อย ๆ หาทางแก้เผ็ดต่อไป
อู๋ซินหลังจากหน้าหลุดไปครึ่งหนึ่งก็หลบอยู่ในห้องเก ็บฟืนตลอด เขาไม่สนใจกู้เสวียนอู๋ เพียงถามว่าเยว่หยาหายโกรธหรือยัง เยว่หยาแม้จะงอน แต่ก็เอาอาหารมาส่งทุกมื้อ และหาเตาผิงมาวางให้อู๋ซินด้วย เธอยังรับไม่ได้ที่อู๋ซินเป็นอะไรก็ไม่รู้ ไม่กล้ามองหน้าเขา อู๋ซินก็หลบ ๆ อยู่กลัวว่าเธอจะกลัว แต่เขาไม่เคยปิดบังเธอ เยว่หยาบอกว่า นอนคิดดูแล้วรู้สึกว่าอู๋ซินเป็นอย่างนี้ก็เพราะไปช่ วยเธอจากเงื้อมมือของเย ว่ฉีหลอ เธอยังเอาผ้ามานั่งเย็บใกล้ ๆ กับห้องเก็บฟื้นเพื่ออยู่ใกล้กับอู๋ซิน
เยี่ยฉีหลอฆ่าคนตายไปแล้ว ได้ดูดพลังชีวิต ใบหน้าเริ่มหายจากอาการไหม้และริ้วรอย จางเสี่ยนจงไม่เชื่อแม้นางเมียอิจฉาจะพยายามพูดใส่ร้ าย พยายามเอาใจเยี่ยตลอด คืนนั้นนางเมียขี้อิจฉาจะมาหาเรื่องเยี่ยฉีหลออีก แต่กลับได้เจอสาวใช้ที่ตายไปแล้วในสวนหน้าห้องของเยี ่ยฉีหลอ เธอตกใจกลัวมาก ล้มลุกคลุกคลานหนี สติกระเจิง
เยี่ยฉีหลอสมน้ำหน้าแต่ก็ด่าว่าตุ๊กตากระดาษบริวารว่ าทำจุ้นไม่เข้าเรื่อง ตุ๊กตากระดาษหนีเข้าลังเสื้อผ้าไปเพราะโดนนายด่า
กู้เสวียนอู่มาส่งเกี๊ยว(คนเหนือชอบกินเกี๊ยว)ให้อู๋ ซิน และเล่าให้ฟังว่า เมียคนที่เก้าของจางเสี่ยนจงก็คือเยี่ยฉีหลอ อู๋ซินตกใจ ไม่รู้เยี่ยฉีหลอจะทำอะไรอีก เขารอให้หน้าอีกซีกงอกกลับมาเหมือนเดิม
ผ่านไปครึ่งเดือน หน้าอีกซีกของอู๋ซินก็งอกกลับมา เยว่หยาเห็นก็ดีใจ แต่ยังไม่หายโกรธ อู๋ซินเข้าใจว่าเธอกลัว แต่เธอบอกว่าโกรธต่างหาก มีอะไรทำไมไม่บอกกันตรง ๆ ตอนนี้เธอตกลงปลงใจรักอู๋ซินแล้วจะไม่เปลี่ยนใจอีก ไม่ว่าอู๋ซินเป็นอะไรเธอก็ยังรักไม่เปลี่ยนแปลง แต่มีอะไรต้องบอกกัน อย่าปกปิด อู๋ซินซาบซึ้งเข้าไปกอด
กู้เสวียนอู่เห็นแล้วก็บอกว่าเพื่อนพลอดรักกัน ช่างเหอะ เขาจะเอาอำนาจคืนมา คืนนั้นทั้งสามร่วมวงกินข้าวด้วยกัน เสวียนอู่ให้เยว่หยาเข้าครัวไป และชวนให้อู๋ซินไปขุดสมบัติด้วยกันที่ภูเขาหมูป่า เขาซ่อนทองคำไว้ 3 หีบ เอามาฟื้นอำนาจได้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร อู๋ซินไม่สนใจ แต่เมื่อกู้สวียนอู่บอกว่าจะช่วยกำจัดเยี่ยฉีหลอให้ เขาเริ่มสนใจ และคิดว่าจะทำเพื่อเยว่หยา จึงตอบตกลง
เยี่ยฉีหลอไม่ยอมปล่อยอู๋ซิน ตัดตุ๊กตากระดาษ สร้างบริวารเวทย์เพิ่ม ให้ไปสอดแนมอู๋ซิน ตุ๊กตากระดาษบินไปที่บ้านอู๋ซิน เมื่อทราบเยี่ยฉีหลอทราบเรื่องจีึงตามไปภูเขาหมูป่าแ ละร่ายมนตร์มารบังตาให้ ทุกคนอยู่นเขาวงกต ออกจากป่าไม่ได้ นางมารพึมพำว่า หาคนช่วยหรือ เรื่องง่าย ๆ อย่างนี้ใคร ๆ ก็ทำได้ จึงไปบอกเสี่ยนจงบ้างว่ากู้เสวียนอู๋อยู่ที่ไหน
แรก ๆ เสี่ยนจงไม่เชื่อแต่ก็ไปตามที่นางมารบอก พวกอู๋ซินกำลังไปขนทองคำกับเพชรนิลจินดา แต่โดนพวกจางเสี่ยนจงมาขวาง อู๋ซินถูกยิง พริบตานั้นเรื่องประหลาดก็เกิดขึ้น รากไม้ในถ้ำรัดทุกคนบีบจนกระดูกกรอบ ขาดใจตาย พวกอู๋ซินต้องต่อสู้กับรากไม้กว่าจะหนีออกมาได้ก็แทบ ตาย
ความจริงแล้วถ้ำนี้เป็นถ้ำอันตราย เคยกินคนเดินทางผ่านมาก่อนหน้านี้แล้ว
ทหารของจางเสี่ยนจงตายหมดทั้งกอง แต่เยี่ยฉีหลอช่วยจางเสี่ยนจงออกมาได้ จางเสี่ยนจงทราบแล้วว่าเยี่ยฉีหลอ ไม่ธรรมดา นางช่วยชีวิตเขาไว้ แม้จะรู้สึกกลัวอยู่บ้างแต่ก็ยังอยากอยู่ใกล้ เมื่อกลับมาถึงจวน เยี่ยฉีหลอถามว่าไม่กลัวหรือ เสี่ยนจงบอก ชีวิตได้ฉีหลอช่วยไว้ ไม่กลัว(ตกลง บอสใหญ่กลายเป็นสาวหน้าหวาน นางมารเยี่ยไปเสียแล้ว)
ด้านอู๋ซินกลับไปบ้าน คิดได้ว่ายันต์ที่ได้จากเถ้าแก่ไป๋เหมือนกับที่ปะหน้ าเยี่ยฉีหลอในโลง จึงเอามาเทียบและรู้แล้วว่าเป็นยันต์ของอารามไหน รุ่งเช้าหลังจากพักผ่อนแล้ว อู๋ซินเรียกให้ทุกคนหนีไปด้วยกัน เพราะเยี่ยฉีหลอรู้ที่อยู่ของเขาแล้ว ต้องมารังควานแน่ จึงบอกว่าจะต้องไปที่ "อารามชิงอวิ๋น" เพื่อรักษาตัวให้รอดจากนางมาร และแน่นอน ต้องหาทางปราบด้วย
ระหว่างทางถึงอารามชิงอวิ๋น ทั้งสามนั่งพักดื่มน้ำชา เจอนักพรตปากจัด นั่งรถฟอร์ด วิ่งเร็วจนโคลนกระเด็นใส่ กู้เสวียนอู๋เอาโคลนปาใส่รถบ้าง นักพรตเจ้าของรถท่าทางรักความสะอาดไม่กล้าเหยียบโคลน ตามถนนลงมาทะเลาะกัน แล้วขึ้นรถกลับอารามไป
เสี่ยวเอ้อร้านน้ำชาบอกว่าคนนี้คือเจ้าอารามชิงอวิ๋น ฉายาชูเฉินจื่อ เป็นคนมีอำนาจ ขนาดคนใหญ่คนโตยังต้องเกรงใจ ชาวบ้านอย่าไปมีเรือ่งด้วยดีกว่า พวกอู๋ซินรู้ทันทีว่านี่คือคนที่พวกเขามาหา ทั้งสามตามไปที่อารามและได้พูดคุยกัน แรก ๆ ชูเฉินจื่อจะไม่ยอมช่วย แต่แล้วเพื่อชื่อเสียงของอารามเขาต้องรับปาก และเล่าความเป็นมาของเยี่ยฉีหลอว่า
แท้จริงแล้ว เยี่ยฉีหลอเป็นรุ่นอาจารย์ปรมาจารย์โน่น และเป็นศิษย์ผู้น้องของอาจารย์รุ่นร้อยกว่าปีก่อนแต่ ไม่รักดีชอบเล่นคุณไสย์ ทั้งยังฝึกวิชาอำมตะ วิชามารที่เด่นคือการเอาร่างของผู้อื่นมาเป็นของตนเอ ง เมื่อร้อยปีก่อน เปลี่ยนร่างมาหลายร่างจนมาได้ร่างคนสวยเยี่ยฉีหลอ เพื่อหาแฟนหนุ่มมาสวีทหวานให้ซาบซ่านใจ แต่นางขี้เบื่อพอรักกันจนเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้ง คนล่าสุดก็คือต้วนซันหลางนั่นเอง ซันหลางโดนพ่อแม่ห้ามคบกันฉีหลอ เลยมาบอกเลิก แต่ฉีหลอกลับฆ่าเขาจนตายเพราะเรืิ่มเบื่อผู้ชายคนนี้ แล้ว
เยว่หยาแรก ๆ รู้สึกสงสารที่นางชะตาอาภัพแต่ตอนนี้กลับเป็นอีกเรื่ องหนึ่งไม่เหมือนที่เคย รู้มาจากฝันที่เยี่ยฉีหลอพานางเข้าไปรับรู้ ชูเฉินจื่อบอกว่านั่นเป็นตำนานของหมู่บ้านที่ชาวบ้าน บันทึกกันแต่ความจริงก็ เป็นอีกแบบหนึ่ง
อู๋ซินเกลี้ยกล่อมให้เขาไปช่วยกันปราบนางมาร แรก ๆ ชูเฉินจื่อบอกว่าฝีมือไม่ถึง และฉีหลอก็เป็นรุ่นปรมาจารย์ย่อมเก่งกว่า แต่นางทำความชั่วเสียชื่อสำนัก สิ่งที่จะหยุดนางได้คือค่ายยันต์ที่ปรมาจารย์ทำไว้เท ่านั้น เขาเองก็เขียนยันต์ไม่เป็น คราวก่อนจะซื้อรถเลยเอายันต์ของปรมาจารย์มาขาย
อู๋ซินบอกว่าจะไปเอาแผนภูมิของค่ายยันต์กักวิญญาณจาก สุสานใต้บ่อน้ำมาเอง แต่ห้ามเยว่หยากับกู้เสวียนอู๋ไปด้วย เพราะมันอันตรายและช่วยไม่ได้รังจะเป็นภาระ แรก ๆ เยว่หยาก็ไม่ยอมแต่พอฟังเหตุผลแล้วก็ต้องยอม เพื่อกำจัดเยี่ยฉีหลอ อู๋ซินจะไปลอกแผนภูมิค่ายยันต์กักวิญญาณมาให้ อู๋ซินไปที่บ้านของกู้เสวียนอู๋อีกครั้ง
ด้านเยี่ยฉีหลอ หลังจากโดนนางเมียขี้อิจฉาของจางเสี่ยนจงมารังควาน เลยรำคาญฆ่านางทิ้งเสีย จางเสี่ยนจงมาเห็นพอดีตอนจะเอาของขวัญมาให้ฉีหลอ แม้จะกลัวแต่เขาก็ตกหลุมรักเยี่ยฉีหลอไปเสียแล้ว เลยบอกว่าไม่กลัวเมื่อฉีหลอถามว่าเห็นแล้วกลัวไหม จางเสี่ยนจงยื่นของขวัญให้นางมาร นางมารรับมาและขอให้จางเส่ี่ยนจงส่งนางไปอยู่บ้านของ กู้เสวียนอู๋ เพราะกลัวว่าจะฆ่าเมียของเขาตายอีกหากมายุ่มย่ามกับน างมาก ๆ เสี่ยนจงรับปากและบอกว่าจะจัดการศพเมียขี้อิจฉาให้เร ียบร้อยด้วย ฉีหลอพอใจมากับการจัดการของจางเสี่ยนจง แต่พอจางเสี่ยนจงออกไปก็วางของขวัญไว้บนโต๊ะอย่างไม่ ไยดี
นางมารส่งตุ๊กตาเวทย์ไปที่อารามชิงอวิ๋นแต่เจอธงรายร อบอาราม พวกตุ๊กตาเวทย์เข้าไปไม่ได้เลยต้องถอยและมาแจ้งสิ่งท ี่พบเจอกับเจ้านาย
อู๋ซินมาที่บ้านกู้เสวียนอู๋ เจอตุ๊กตาเวทย์ลาดตระเวนที่เยี่ยฉีหลอร่ายมนต์สั่งไว ้ เกิดการต่อสู้กัน นางมารรู้ตัว อู๋ซินลังเล แต่กลัวว่าจะกลับมาได้ยากเพราะนางมารรู้ตัวแล้วเลยลง บ่อไปดูค่ายกลยันต์กัก วิญญาณและลอกลายกลับขึ้นมา แต่เยี่ยฉีหลอเอาหินปิดปากบ่อไว้ อู๋ซินขึ้นมาไม่ได้ นางมารหัวร่อสะใจที่อู๋ซินเสียที อู๋ซินนั่งรอบนไม้ที่ขวางอยู่ปากบ่อจนเช้า
ตอนเช้าจางเสี่ยนจงให้ทหารเขากรงมาปิดปากบ่อตามที่เย ี่ยฉีหลอสั่ง และพบว่าคนในบ่อคืออู๋ซิน เขาเอาปื่นจ่อในบ่อให้อู๋ซินยอมบอกที่ซ่อนของกู้เสวี ยนอู๋ แต่อู๋ซินไม่ยอม บอกให้เยี่ยฉีหลอมาพบตนดีกว่ามาถามพร่ำเพรื่อ
จางเสี่ยนจงกลับไปแจ้งกับเยี่ยฉีหลอว่าอู๋ซินไม่ยอมบ อกที่อยู่ของกู้เส วี่ยนอู๋ แต่ฉีหลอไม่สนใจ บอกว่าต้องการแค่ตัวอู๋ซินเท่านั้น ยากนักที่อยากเจอเธอ เธอจึงรีบไปหาอู๋ซินทันที จางเสี่ยนจงมองตาขวางด้วยความไม่พอใจ
อู๋ซินไม่ยอมจำนนแม้จะถูกกักขังไว้ในบ่อ ไม่ว่านางมารจะขู่ จะเกี้ยวอย่างไร แต่แล้วเขาก็คิดได้ว่าต้องหาทางกลับไปที่อารามชิงอวิ ๋นให้ได้ จึงยอมสวามิภักดิ์ต่อนางมาร
นางมารกำลังอารมณ์เสีย ไม่อยากทำอะไรไม่ว่าจะถูกเอาใจยังไง จางเสี่ยนจงหาของมาให้นางมากมาย นางมารก็ไม่สน แต่พอได้ยินว่าอู๋ซินยอมแพ้แล้ว นางก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที รีบไปหาอู๋ซินที่บ่อ
อู๋ซินบอกว่าหนาว หิวแล้ว ขอกินข้าวก่อน นางมารจัดอาหารชุดใหญ่มาให้ แถมแต่งตัวสวยหยาดเยิ้มมาป้อนน้ำแกงให้ทีละคำอีก จางเสี่ยนจง เห็นคาตาแต่ไม่กล้าอ้าปากพูดอะไร นางมารบอกว่าช่างถ่ายรูปกลับไปหรือยัง ความจริงจางเสี่ยนจงหาช่างภาพชื่อดังมาเอาใจนางมารให ้ถ่ายรูป แต่นางกลับอยากถ่ายกับอู๋ซิน ไม่แค่ถ่ายภาพคู่แต่นั่งตัก หัวร่อคิกคัก พอใจเมื่อได้อยู่กับอู๋ซินอีกด้วย จางเสี่ยนจงเห็นทุกอากับกิริยาของเยี่ยฉีหลอที่ตนรัก แต่ไม่กล้าอ้าปากว่าสักแอะ
นางบอกว่าขอไปเปลี่่ยนเสื้อผ้าเพื่อมาถ่ายรูปอีก อู๋ซินบอกว่าจะรอและก็เตรียมกรีดมือให้เลือดไหล แกล้งเดินไปดูกล้องถ่ายรูปด้วยความสนใจ พอนางมารออกมาก็เอามือเปื้อนเลือดแปะหน้านางมาร เสียงดังฉี่หน้านางไหม้เพราะฤทธิ์เลือด นางมารให้จับอู๋ซินมาให้ได้ ไม่ว่าเป็นจะตายก็ได้ขอให้เห็นตัวเป็นใช้ได้
จางเสี่ยนจงและเหล่าทหารตามจับอู๋ซิน อู๋ซินโดนยิงที่ขา หนีไม่รอด ถูกสั่งยิงเป็นร้อยนัด ตัวขาดเป็นเสี่ยง ๆ ก่อนที่จะถูกยิงมือหลุดไป เขาถอดจิตไว้และมือก็หนีไป นางมารไม่รู้ว่ามือกับจิตได้หนีไปแล้ว สั่งให้คนเก็บชิ้นส่วนของอู๋ซินใส่ถังกลับไปไว้ที่ห้ องของนาง เพราะอยากรู้ว่าอู๋ซินจะฟื้นคืนชีพได้อย่างไร นางเชื่อว่าตัวนางกับอู๋ซินเหมาะสมกันที่สุดแล้ว เพราะต่างมีจุดเด่นที่มนุษย์ธรรมดาไม่มี นางเลยต้องการครอบครองอู๋ซินให้ได้
มืออู๋ซินหาทางกลับไปที่อารามชิงอวิ๋นจนได้ เนื่องจากเป็นแค่มือเลยแรงน้อยกว่าจะถึงอารามก็เป็นเ วลาเช้าตรู่ที่พวกเยว่ห ยากำลังร้อนใจจะออกไปตามหาอู๋๋ซินที่ไร้ข่าวคราวไปหล ายวันพอดี
มืออู๋ซินมาถึงก็เจอชูเฉินจื่อที่ตื่นนอนตอนเช้าตรู่ พอเห็นมือก็นึกว่าเป็นปีศาจ ตกใจจนเป็นลมไปก่อน เยว่หยากับกู้เสวียนอู๋ที่กำลังจะออกเดินทางได้ยินพอ ดีจึงมาเห็นเข้า มืออู๋ซินเขียนว่า เขาคืออู๋ซิน เยว่หยาวิ่งหนีไป กลับมาอีกทีก็เอาตระกร้าเย็นปักถักร้อย เทเข็มด้ายออกหมดเพื่อใช้ใส่มืออู๋ซิน(ซูฮกเธอจริง ๆ ความรักที่ไม่เปลียนแปลงไม่ว่าคนรักจะกลายเป็นอะไร ตอนแรกนึกว่าตกใจวิ่งหนีเสียอีก)
กู้เสวียนอู๋บอกว่าเกิดอะไรขึ้นจากที่มืออู๋ซินเขียน เล่า และบอกว่าให้ฝังมือไว้ในดิน ตอนเยว่หยามามือยังไปหลบใต้เสื้อชูเฉินจื่อที่สลบอยู ่ แต่เยว่หยาดึงมาใส่ตระกร้าไว้และรับฟังเรื่องทั้งหมด ชูเฉินจื่อกำลังจะฟื้น ทั้งสองจึงต้องวิ่งหนีกลับห้องไป
กู้เสวียนอู่และเยว่หยาช่วยกันดูแลมือ มือบอกว่ากินข้าวไม่ได้ ให้เอาน้ำอุ่น ๆ ไม่ใส่เกลือมาเลี้ยงมือแทนข้าว ต่อมามือสั่นเหมือนเป็นไข้ แล้วก็แตกเป็นผง ในผงมีกระดูก แล้วผงกับกระดูกก็รวมตัวกันเป็นก้อนเนื้อ เยว่หยาเสียใจที่มือเขียนบอกอะไรไม่ได้อีก ถึงเธออ่านหนังสือไม่ออก แต่กู้เสวียนอู๋ก็ช่วยสื่อสารได้ และเข้าใจว่าทำไมอู๋ซินจึงให้เอาไปฝังในดิน เพราะอู๋ซินเกรงว่าเธอจะกลวนั่นเอง แต่ตอนนี้เธอกอดก้อนเนื้อไว้อย่างถนุถนอม
หลายวันต่อมาเยว่หยากำลังร้องไห้พลางหุงหาอาหาร กู้เสวียนอู่วิ่งมาบอกว่ามือกลายเป็นหนอนยักษ์ไปแล้ว ทั้งสองไม่รู้ว่าอู๋ซินกว่าจะเป็นคนต้องกลายเป็นอะไร อีก ชูเฉินจื่อมาเห็นกู้เสวียนอู๋มาหยิบหีบไป จึงรู้ว่าอู๋ซินกลายเป็นหนอนยักษ์ รู้สึกกลัวมากวิ่งหนีไป
หนอนยักษ์พูดไม่ได้วัน ๆ เอาแต่เล่นน้ำในอ่างที่เยว่หยาจัดไว้ กู้เสวียนอู๋บอกว่าไม่รู้ว่าในอนาคตอะไรจะเกิดขึ้นอี ก จึงต้องขยับขยายแล้ว เขาจะไปเทียนจิน เพื่อหาทางฟื้นตัว และชวนเยว่หยาไปด้วย เยว่หยาบอกว่าไม่รู้ไปดีไหม เพราะทุกทีอู๋ซินเป็นคนตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไป เธอไม่รู้จะทำอย่างไรจริง ๆ กู้เสวียนอู๋หันไปถามหนอน หนอนผงกหัว เยว่หยางงไม่เข้าใจว่าอู๋ซินทำไมเห็นด้วยกับเสวียนอู ่
ทางเยี่ยฉีหลอ เอาชิ้นส่วนอู๋ซินเก็บไว้ในถัง เห็นไม่มีปฎิกิริยา ไม่รู้ว่าอู๋ซินจะฟื้นคืนชีพได้อย่างไร เริ่มสงสัยว่าหรืออู๋ซินจะตายแล้ว
กู้เสวียนอู๋ออกอุบายว่าจะเอาหนอนมาฝากชูเฉินจื่อและ ไปกับเยว่หยา แต่เขากลัวมาก กู้เสวียนอู่ขู่ว่าถ้าไม่ซื้อตั๋วรถไฟให้จะให้หนอนอย ู่ที่นี่ ชูเฉินจื่อยอม แถมยังให้คนขับรถฟอร์ดสุดรักของตัวไปส่งให้เสียอีก เขาดีใจมากที่คนพวกนี้ไปจากอารามได้
ที่เทียนจิน ท่านนายพลลงโทษเมียน้อยให้ทหารเอาไปฝั้งทั้งเป็น เมียน้อยสาปแช่งเมียใหญ่เพราะเธอเข้าใจว่าเมียใหญ่เป ็นคนใส่ร้ายเธอ เธอตายไปอย่างทรมานในหลุมนั่นเอง
พวกกู้เสวียนอู๋มาหาเถ้าแก่ซูที่เคยชอบกินสัตว์ป่า ตอนนี้ทั้งบ้านเปลี่ยนเป็นกินเจกันหมดแล้ว เถ้าแก่ซูต้อนรับกู้เสวียนอู่และเยว่หยาเป็นอย่างดี จะให้พักที่คฤหาสน์แต่เสวียนอู๋ไม่เอา เพราะต้องดูแลหนอนยักษ์ เถ้าแก่ซูถามถึงอู๋ซิน เสวียนอู๋บอกว่าไปแสวงบุญ เดี๋ยวก็มา
กู้เสวียนอู๋เห็นว่าหนอนยักษ์น่ารังเกียจมาก เอาใส่ในกระเป๋าผ้าเทออกมา หนอนก็ถ่ายเต็มถุง จึงบอกว่าจะดูแลเอง เพราะกลัวเยว่หยาทนไม่ได้ ระหว่างที่รอร่างเดิมอู๋ซินกลับมา หนอนได้มีการพัฒนาเป็นอย่างมาก อยู่ ๆ ก็มีขนขาวขึ้นเต็มตัว ไม่นานก็กลายเป็นเด็กน้อยที่มีแต่ขนขาวเต็มตัวอย่างก ับลิง
เยว่หยาขอดูหลายครั้ง แต่เสวียนอู๋ไม่ยอม เยว่หยาให้เหตุผลว่าเธอรักกับอู๋ซินไม่ว่าเขาจะกลายเ ป็นอะไรก็ไม่เปลี่ยนใจ ในที่สุดก็ได้เจอเด็กขนขาวคลุมโปงตลอดเพราะหนาว เธอดูแลเขาอย่างดี เด็กขนขาวก็อ้อนเธอมาก
แล้ววันหนึ่งเยว่หยาก็พบว่าเด็กขนขาวกลายเป็นหนุ่มขน ขาวแล้ว เธอดูแลเขาไม่ห่างเหมือนเดิม จนวันหนึ่งเขาอาบน้ำขนร่วงหมดกลายเป็นอู๋ซินคนเดิม อู๋ซินจูบเธออย่างดูดดื่มด้วยความรักและซาบซึ้งใจ เสวียนอู๋มาเห็นพอดี ทั้งหมดดีใจที่อู๋ซินกลับมาแล้ว
ด้านเยี่ยฉีหลอที่เอาร่างเละๆ ของอู๋ซินไว้ในถังไม้ เมื่อเปิดถังไม้ขึ้นมาก็พบว่าร่างท่อน ๆ ของอู๋ซินไม่เหลืออยู่อีกแล้ว เยี่ยฉีหลอรู้สึกเว้งว้างเมื่อคิดว่าอู๋ซินตายไปแล้ว เธอบอกว่าหิว เสี่ยนจงเอาเมียคนหนึ่งมาให้เธอดูพลังชีวิตแล้วเก็บซ ากไป
เยี่ยฉีหลอได้รับความช่วยเหลือจากจางเสี่ยนจงจึงบอกว ่าจะช่วยฆ่ากู้เสวี ยนอู๋ให้ จงทำตามที่เธอบอก จางเสี่ยนจงไปหาสาวคนหนึ่งมาชื่อเสี่ยวชุนจือ เธอเป็นแฟนเก่าที่บ้านนอกของกู้เสวียนอู๋ ก่อนที่เขาจะเป็นทหาร สัญญาว่าจะกลับไปแต่งงานกับเธอ แต่เมื่อกลับไป ไม่เจอไม่รู้เธอหายไปไหน ฉีหลอจับนางมาฆ่าและเสกใหม่ด้วยกระดาษ จะใช้เสี่ยวชุนจื่อไปฆ่ากุู้เสวียนอู๋
กู้เสวียนอู่เจอสาวงามถูกรังแกกลางตลาด จึงเข้าไปช่วย เธอบอกว่าเธอชื่อเสี่ยวชุนจื่อ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา เสวียนอู๋จำได้ และไม่ได้รังเกียจแม้เธอจะบอกว่าแต่งงานแล้วแต่ผัวตา ย และถูกเมียหลวงไล่ออกจากบ้าน เขาหาข้าวของมาให้เธอตลอด เธอตาเยิ้มเรียกเขาเข้าบ้าน และเริ่มจะสานสัมพันธ์ต่อ แต่อยู่ ๆ ก็ไล่เขาไป
เสวียนอู่งงมาก คิดไม่ตกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ กลับบ้านก็เห็นอู๋ซินกับเยว่หยารักกัน ยิ่งคิดถึงตัวเอง เลยกลับไปหาเสี่ยวชุนจื่อที่บ้าน คืนนี้เธอเรียกเขาเข้าบ้านอีกแล้ว ทีท่ายั่วยวน เสวียนอู๋กำลังเมา โยนเธอขึ้นเตียง อู๋ซินมาขวางไว้และบอกว่าเป็นคนกระดาษจากมนตร์มารเยี ่ยฉีหลอ
เสี่ยวชุนจื่อเล่าเรื่องให้ฟังทั้งหมดและบอกว่าต้องจ ากไปแล้ว ที่เล่าเรื่องได้เพราะเลือดของอู๋ซินที่มาแปะหน้าเธอ ทำให้มนตร์นาง มารคลายออก เธอกลายเป็นกระดาษและสลายกลายเป็นดวงไฟเล็ก ๆ ลอยไป กู้เสวียนอู่เศร้ามากและอยากจะล้างแค้นแทนสาวคนรัก
เยี่ยฉีหลอรู้ทันทีว่ามีคนมาคลายเวทย์มนตร์ของเธอ และรู้ว่าเป็นอู๋ซิน นางมารยิ้มอย่่างพึงใจ อู๋ซินพิเศษจริง ๆ สมกับที่เธออยากครอบครอง เสี่ยนจงมองด้วยความริษยาและเกรงกลัวฉีหลอ
เสวียนอู๋ขอร้องให้อู๋ซินช่วยไปดูลูกนายพลเพราะได้ข่ าวจากเถ้าแก่ซูว่าที่ ท่านไม่พบตนเพราะที่บ้านมีเรื่อง นายพลเชิญหมอผีเก่ง ๆ มาดูแต่ลูกชายท่านก็ไม่หาย และใกล้ตายแล้ว ให้อู๋ซินไปดูหน่อย และถ้าช่วยสำเร็จนายพลจะช่วยพวกเขาตอบแทนเช่นกัน
อู๋ซินไม่ยอมรับปาก เสวียนอู๋ทั้งง้อทั้งขอร้อง อู๋ซินเหมือนจะไม่สนใจเอาเสียเลย
แม้จะทำเป็นไม่สนใจ แต่ในที่สุดอู๋ซินก็ทำตามคำขอร้อง เสวียนอู๋ซื้อชุดพระอาจารย์อย่างดีให้ใส่ อู๋ซินไปตรวจที่บ้านท่านนายพล แต่ไม่พบวิญญาณร้าย พบเพียงว่าลูกชายนายพลมีบางอย่างคอยรบกวนทำให้ป่วยลุ กไม่ขึ้น แต่พอเอาเลือดแตะที่หน้าผากเด็กก็กลับมาปกติ กินได้ เดินได้เหมือนเดิม
นายพลดีใจมาก รีบเชิญอู๋ซินไปปรึกษาอีกเรื่องคือเรื่องที่ตนได้ฆ่า เมียน้อยคนที่ 12 ไป เนื่องจากรักมากแต่นางเม่ียดันมีชู้เป็นผู้ช่วยของเข าเอง เขาสงสัยว่าจะเกี่ยวกับการที่เมีย 12 ถูกฝังทั้งเป็นจึงมาแก้แค้น ทำให้ลูกชายเขาป่วย นายพลอยากให้อู๋ซินกำจัดผีเมีย 12 ให้ อู๋ซินบอกว่าวันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้กลางวันจะจัดพิธีไล่ให้ ตั้งใจว่าจะแกล้ง ๆ หลอกเอาเงินจากนายพล
คืนนั้นเมียคนที่9 ของท่านนายพลให้สาวใช้ดูต้นทาง ตัวเองแอบไปพบทหารคนสนิทของท่านนายพล เพราะมีสัมพันธ์ลับกัน แต่แล้วก็เจอเรื่องไม่คาดคิด เธอตกใจตาเบิกโพลง
อู๋ซินมาทำพิธีไล่ผีเมีย 12 แต่พอขุดศพออกมาเผากลับกลายเป็นเมีย9ไปเสียนี่ เมีย 9 ร้อนทุรนทุราย ดิ้นพล่าน นายพลเห็นนางถูกเผา เลี้ยงไม่รอดอยู่แล้ว เลยยิงทิ้งเสีย อู๋ซินสังเกตว่านิ้วมือของเธอมีแต่ดินเต็มไปหมด และเริ่มเห็นความโหดร้ายของนายพล จริง ๆ แล้วเมีย 9 ถูกผีสาวเมีย 12 สะกดให้มาขุดหลุม และนอนแทนศพของตน ตอนนี้เมีย 9 ตายเพิ่ม แรงแค้นมากขึ้น อู๋ซินบอกนายพลว่า สมาชิกหญิงในบ้านตอนนี้ตกอยู่ในอันตราย ให้จัดการพาไปอยู่รวมกันในที่ปลอดภัย
เมียทั้งหลายของท่านนายพล บ่นใหญ่ว่าต้องมาอยู่รวมกันอึดอัด เมียใหญ่วางก้ามและข่มเมียทุก ๆ คน นางถือดีว่าให้กำเนิดทายาทสืบสกุลจึงไม่สนใจใคร เอาแต่แสดงอำนาจอย่างเดียว
อู๋ซินบอกให้เสวียนอู๋ไปรับเยว่หยามาทำพิธีด้วยกันเพ ราะเกรงว่าเยี่ยฉีหลอจะ มาทำร้าย อู๋ซินเอายันต์ให้เยว่หยาซึ่งตอนนี้เป็นเซียนกูผู้ช่ วยอู๋ซิน เยว่หยานำยันต์ไปมอบให้สมาชิกหญิงที่อยู่รวมกันในบ้า นหลังหนึ่ง
อู๋ซินและนายพลสอบถามสาวใช้ของเมีย 9 ได้ความว่านางเมีย 9 มีชู้จริง ๆ แต่สาวใช้ไม่รู้ว่าชายชู้นั้นเป็นใคร นายพลรู้ความจริงโกรธมาก อู๋ซินบอกให้ท่านไปรออีกห้องกับเสวียนอู๋ ไม่รู้ว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีก นายพลทำตาม
ทางด้านเยว่หยาโดนเมียใหญ่มองเหยียด ๆ ว่ามาทำไม เยว่หยาบอกว่ามาดูแล และเอายันต์มาให้ เมียใหญ่ไม่ยอมเอาไว้ติดตัวเพราะเห็นว่ายันต์เลือกสก ปรก จะออกจากบ้านไปเอาคุ้กกี้กับช็อคโกแลตมาให้ลูกชายกิน แต่คนสนิทนายพลบอกว่าจะไปเอาให้ สมาชิกหญิงตอนนี้ต้องอยู่รวมกันที่นี่
คนสนิทนายพลเดินไปเอาของกินให้ลูกชายนายพล รู้สึกแปลก ๆ ตลอดทาง และก็เจอกับผีผู้หญิงชุดดำ นางถามว่าไหนเคยบอกว่ารักไง ตอนนี้เอาใจควักให้ดูถึงจะเชื่อ คนสนิทโดนมีดแทงหัวใจ ร้องโหยหวน ล้มลงตาย
อู๋ซินได้ยินเสียง รีบวิ่งมาดู เห็นผีผู้หญิงชุดดำ หายวับไป แล้วก็ได้ยินเสียงเมียใหญ่ร้องเรียกลูกชายที่วิ่งหนี ไปราวกับมีพลังเยอะมาก ท่านนายพลเห็นลูกชายวิ่งจึงสั่งคนวิ่งตาม พวกอู๋ซินวิ่งตามหลังเมียใหญ่กับสาวใช้ที่วิ่งไปเป็น กลุ่มแรก
เมียใหญ่ตามไป อยู่ ๆ ก็กรีดร้องแล้วล้มลงสลบไป อู๋ซินกับเสวียนอู่ตามมาถึง ไม่เห็นเด็กแล้ว แต่ใช้เวทย์ล้างมนตร์บังตา เจอผีผู้หญิงชุดดำ ทั้งสองต่อสู้กัน ผีสาวชุดดำจับเด็กเป็นตัวประกัน นายพลวิ่งมาถึง รีบผยุงเมียใหญ่ แต่เมียใหญ่กลับหยิบปืนของนายพลยิงหัวตัวเองตายไป นางเห็นภาพลวงตาว่าลูกจมกองเลือดและเห็นเมีย 12 ที่ตนเองเคนทำร้าย ทนไม่ได้เลยระเบิดสมองตัวเองหนีความกลัว
นายพลกับเหล่าทหารเห็นเมีย 12 จับลูกชายไว้ เขารีบขอร้องให้เธอปล่อย ผีสาวเห็นนายพลเริ่มใจอ่อน และถามว่าทำไมต้องฆ่าเธอด้วย เธอรักท่านนายพลมาก ความจริงเธอเป็นจิ้งจอกบำเพ็ญจนสามารถแปลร่างเป็นคน วันหนึ่งนายพลบาดเจ็บ เธอช่วยไว้และได้แต่งงานกัน ต่อมาเมีย 9 กับเมียหลวงร่วมมือกันกับคนสนิทนายพล หาทางกำจัดเธอเพราะเห็นนายพลรักเธอมาก และเมีย9 นี่เองที่เป็นชู้กับคนสนิทของนายพล นอกนั้นโดนใส่ร้ายทั้งนั้น เธอไม่ขออะไร อยากให้นายพลเชื่อว่าเธอไม่ได้มีชู้ และยอมฟังคำอธิบายก่อน
นายพลบอกว่าเชื่อแล้ว ขอให้ปล่อยลูกชายก่อนแล้วส่งลูกที่สลบอยู่ให้เสวียนอ ู่ เขากอดผีสาว พูดจาหวานหู ผีสาวซึ้งใจและถามว่าเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม นายพลสับปรับ เอายันตร์แปะหน้าผีสาว และบอกว่าอย่ามาขออะไร อยู่คนละโลกแล้ว
ผีสาวโกรธมากที่ถูกหลอก จะฆ่านายพล อู๋ซินมาขวางไว้ สู้กันยกใหญ่ ผีสาวสู้ไม่ได้ กลายเป็นจิ้งจอก นายพลใจร้ายจะให้ทำพิธีกำจัดให้สิ้นซาก อู๋ซินรับปากว่าพรุ่งนี้จะทำให้
อู๋ซินกับพวกเห็นนายพลร้ายกาจ เลยจะหาทางช่วยจิ้งจอกน้อย โดยอู๋ซินให้ไปหา "ต้าไป๋" ที่ศาลร้างแห่งหนึ่งบอกว่าเป็นคนรู้จักเก่าก่อน โดยบอกวิธีติดต่อกับต้าไป๋ให้เยว่หยากับเสวียนอู๋ไปเ ชิญต้าไป๋มา
ทั้งสองไปตามที่บอก ต้าไป๋เป็นสาวสวยมากจริต มองเยว่หยาเหยียด ๆ และเย้าว่าอู๋ซินไปชอบสาวจืิด ๆ อย่างเยว่หยาได้อย่างไรกัน เธอสวยกว่าเยอะ สมัยก่อนก็เคยรักกัน
เยว่หยาโกรธมาก ดึงหูอู๋ซิน สอบถามทันทีเมื่อกลับมาถึง อู๋ซินบอกว่าเคยรู้จักกันเมื่อ 50 ปีก่อน เธอเคยขอความช่วยเหลือ ครั้งนี้เขาจะขอให้เธอช่วยใช้มนตร์บังตาช่วยจิ้งจอกน ้อย เพื่อหนีจากเงื้อมมือนายพล เยว่หยายังไม่หายงอน แต่ก็ใจเย็นลง
ตอนทำพิธี ด้วยความช่วยเหลือของต้าไป๋ จิ้งจอกน้อยรอดมาได้ ต้าไป๋พาตัวไป ก่อนไปยังทิ้งคำพูดน่าสงสัยว่าเธอกับอู๋ซินเป็นอะไรก ันมาก่อน เยว่หยาเคืองมาก เริ่มมีคำถามในใจว่าแต่ก่อนอู๋ซินเคยมีใครมาก่อนหรือ เปล่า อู๋ซินบอกว่าไม่เคยมี เยว่หยาหยิกเขาแรง ๆ แต่เขาไม่ร้อง เยว่หยาถามไม่เจ็บหรือ เขาบอกว่ากลัวเยว่หยาไม่พอใจ เยว่หยาบอกว่าต่อไปเขาไม่แก่ แต่เธอแก่ ห้ามทิ้งเธอ อู๋ซินบอกว่าเขาต่างหากกลัวว่าเยว่หยาจะทิ้งเขาไป ทั้งสองเข้าใจกันดีเหมือนเดิม (ฉากนี้น่ารักดี)
กู้เสวียนอู๋ได้รับตำแหน่งเป็นผู้ช่วยนายพล ได้จวนหลังใหญ่ประจำตำแหน่ง เขาพาอู๋ซินและเยว่หยาเข้าไปอยู่ด้วยกัน วันหนึ่งชูเฉินจื่อมาหาพวกเขาบอกว่านายพลเชิญมาเลยมา เพื่อปรึกษาอู๋ซิ นเรื่องกำจัดเยี่ยฉีหลอด้วย ถือว่าผ่านทาง
อู๋ซินไม่อยากยุ่งเพราะคราวก่อนลงบ่อไปลอกลายยันต์ก็ เกือบเอาตัวไม่รอด แต่ชูเฉินจื่ออ้างว่าคนปล่อยเยี่ยฉีหลอออกมาอาละวาดก ็คืออู๋ซินทำไมไม่มา ช่วยกัน และรับปากว่าจะไปด้วยกันเพื่อหาวิธีปราบนางมาร ชูเฉินจื่อบอกว่านางมารลำเลิก ถึงกลับกล้ามาที่อารามชิงอวิ๋นและให้ฝากคำพูดมาบอกอู ๋ซินว่านางรู้แล้วว่า เขาอยู่ที่ไหนแต่อย่าคิดว่าจะหนีรอด
วิธีที่ชูเฉินจื่อเสนอคือ เมื่อก่อนตอนที่ปรมาจารย์ฝังและสะกดเยี่ยฉีหลอไว้ได้ นั้น นอกจากวิชาพรตที่ใช้ยันต์สะกดแล้ว ยังใช้เวทย์มนต์อื่นอีกด้วย เป็นเวทย์ที่เยี่ยฉีหลอเรียนนั่นเอง ปรมาจารย์เสาะหามาด้วยความยากลำบากจึงกำราบเยี่ยฉีหล อลงได้ ชูเฉินจื่อชวนอู๋ซินไปหาที่ถ้ำโบราณแห่งนั้น เป็นถ้ำที่ปรมาจารย์เคยไปศึกษามาก่อน
อู๋ซินตกลงใจจะไปกับชูเฉินจื่อโดยไม่ให้เยว่หยากับเส วียนอู๋ติดตามไป เมื่อเยว่หยาเห็นอู๋ซินเก็บเสื้อผ้าจะไปเสี่ยงภัยอีก แล้ว และไม่ฟังเธอห้าม เธองอนไปฟ้องเสวียนอู่ ทั้งสองบอกจะไปช่วย อู๋ซินหมดปัญญาทัดทาน แต่วางแผนให้เสวียนอู๋หาทางรั้งเยว่หยาไว้ เสวียนอู๋ออกอุบายให้นายพลใช้งานเยว่หยาและยกกำลังทห ารกองหนึ่งไปพร้อมกับ อู๋ซินและชูเฉินจื่อ
ชูเฉินจื่อพาทุกคนไปถึงสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง ที่นี่มีทางเข้าถ้ำโบราณ อู๋ซินกำชับให้เสวียนอู๋อยู่รอข้างบนไม่ว่าอะไรจะเกิ ดขึ้นก็ตาม เสวียนอู๋รับปาก อู๋ซินกับเสวียนอู๋เข้าถ้ำไปนาน จนเสวียนอู๋กับกองทหารต้องค้างแรมรอที่ปากถ้ำ
ในถ้ำโบราณ อู๋ซินเจอรูปสลักยักษ์มาร ตาถมึนทึง น่ากลัว ชูเฉินจื่อกลัวตลอดเวลา แต่ทั้งสองก็ผ่านเข้ามาที่ห้องหลักของถ้ำได้ แม้จะต้องผ่านซากศพนับสิบ ชูเฉินจื่อสวดส่งวิญญาณแต่พบว่าพลังชีวิตของวิญญาณหา ยไป
แท้จริงแล้วพลังชีวิตของคนที่ตายอยู่ในห้องข้างในถ้ำ เมื่อเดินสำรวจต่อมา อู๋ซินนึกถึงคำบอกเล่าของเถ้าแก่หยูที่เคยเล่าว่าเคย กลับร่างเดิมเป็นงู เลื้อยท่องโลกไปจนเจอวิชามารดูดพลังชีวิตในถ้ำประหลา ดแห่งหนึ่ง อู๋ซินสัญนิษฐานว่าจะเป็นถ้ำแห่งนี้เอง
ในท้องถ้ำนี้คนธรรมดาผ่านไปไม่ได้เพราะพลังวิญญาณแรง มาก แม้ชูเฉินจื่อจะมียันต์ปรมาจารย์สองแผ่นคุ้มครองแต่ก ็ใช้จนไหม้ไปแผ่นหนึ่ง เหลือเพียงแผ่นเดียว สำหรับอู๋ซินเขาไม่เป็นอะไรเลย เพราะพลังเหล่านั้นไม่ได้สัมผัสว่าอู๋ซินมีลมหายใจหร ือชีวิต จึงไม่มีผลอะไรกับอู๋ซิน อู๋ซินช่วยชูเฉินจื่อให้ผ่านมาจนได้ ทั้งสองจะไปหาตำราปราบมารด้วยกัน เพราะอู๋ซินไม่รู้ว่าตำราหน้าตาอย่างไร กลัวหยิบผิด
ด้านปากถ้ำ ตอนนี้ใกล้ค่ำ เสวียนอู๋เห็นทหารผอมบางคนหนึ่งลับ ๆ ล่อ ๆ และนั่งฉี่ยอง ๆ ที่ชายป่า จึงตามมาดูและพบว่าเป็นเยว่หยาปลอมเป็นทหารมาด้วยควา มเป็นห่วงอู๋ซิน เขาได้แต่พาเธอไปในเต้นท์ที่พลทหารตั้งขึ้นไว้ค้างแร ม และให้ทหารเฝ้าหน้าเต้นท์ไว้เพราะเกรงว่าเธอจะได้รับ อันตราย พลหทารที่ถูกใช้ให้เฝ้าหน้าเต้นท์นินทาเสวียนอู๋ว่าท ำค่ายทหารอย่างกะเป็น ซ่องเอาผู้หญิงมาซุกไว้ ถือดีว่าเป็นคนโปรดท่านนายพล เสวียนอู๋ได้ยินเข้าพอดี ก็รู้ว่ามีหลายคนไม่พอใจเขา
ด้านเยี่ยฉีหลอ พบว่าโต๊ะบูชาในห้องสั่นไหว นางมารรู้ทันทีว่าอู๋ซินเข้าไปในรังเก่าซึ่งเป็นที่เ ก็บพลังวิญญาณ ตอนที่นางมารเสียท่าจะกลับไปเลียแผลและเพิ่มพลังที่น ี่ นางมารเเริ่มเคืองระคนอยากรู้ว่าอู๋ซินมีดีแค่ไหนจะม าสู้กับตน จึงร่ายเวทย์ ความปั่นป่วนและน่ากลัวบังเกิดขึ้นทั้งที่ปากถำ้และใ นถ้ำทันที
หน้าถ้ำยันต์เก่าแก่ที่ผูกบนต้นไม้ปลิวว่อน เกาะติดที่ตัวทหาร เกาะโดนใครก็เหมือนโดนผีสิง เกิดการฆ่ากันตายเองขึ้นยกใหญ่ กู้เสวียนอุ่เป็นห่วงเยว่หยาแต่พบว่าเธอไม่เป็นอะไรเ ลย เพราะมียันต์ที่ชูเฉินจื่อวาดติดตัว กู้เสวียนอู๋ก็มีเช่นกัน เขาบอกให้เยว่หยาแจกยันต์ให้คนที่เหลือและหาที่หลบไว ้ จากนั้นได้จัดการยิงทหารที่ถูกมนตร์ดำจากยันต์ปีศาจจ นตาย บางคนที่พอช่วยได้ก็แกะยันต์ออกมา พอยันต์หลุดทุกคนก็กลับมาเป็นปกติ ทหารตายไปเยอะมาก กู้เสวียนอู๋เอายันตร์ปีศาจไปเผาเสีย
ด้านเยี่ยฉีหลอ พยายามใช้เวทย์มนตร์อาละวาดอีก คราวนี้เล่นงานในถ้ำบ้าง นางมารเสกให้รูปปั้นแตกออกมาข้างในมีมัมมี่ มัมมี่มีแรงมาก สู้กับพวกอู๋ซิน กว่าจะหนีไปอีกห้องหนึ่งและกักมัมมี่ไว้นอกห้องได้ ต้องเสียแรงและเวลาไปมาก
อู๋ซินและชูเฉินจื่อหาวิธีหนีออกไป เห็นกำแพงด้านหนึ่งโปร่่งเมื่อเคาะดู สงสัยว่าจะเป็นทางออก พวกเขาล่อมัมมี่เข้ามาตัวหนึ่งเพื่อกระแทกประตูเหล็ก ให้ทลายออก ส่วนอีกหลายตัวที่เหลืออยู่ข้างนอก มัมมี่พวกนี้จะเล่นงานสิ่งมีลมหายใจ เหมือนกับพวกพลังวิญญาณซึ่งถูกปราบไปก่อนหน้าแล้ว
พอได้กลิ่นเลือดที่ชูเฉินจื่อทาที่ประตูก็ไปพังประตู อย่างบ้าคลั่ง ชูเฉินจื่อกลั้นลมหายใจไว้ อู๋ซินจัดการมัมมี่จนสิ้นฤทธิ์ เมื่อมันหันมาเล่นงานชูเฉินจื่อเนื่องจากกลั้นลมหายใ จไว้ไม่ไหว
เมื่อประตูแง้มออก อู๋ซินเอามีแซะและผลักประตูไปเห็นเป็นกระโถนไม้เต็มไ ปหมด ชูเฉินจื่อรังเกียจของสกปรกมาก เมื่อเห็นหน้าก็เบ้ทันที แต่มัมมี่ด้านนอกกระแทกประตูหินจนพังเข้ามาแล้ว อู๋ซินต้องรีบผลักชูเฉินจื่อให้หนีไป ชูเฉินจือล้มหน้ากระแทกพื้นดิน เหม็นอาจมที่ปรามาจารย์ตนทิ้งไว้ แต่เดิมท่านปรมาจารย์เคยมากักตัวฝึกวิชาเพื่อหาทางปร าบเยี่ยฉีหลอที่นี่และ ประสบความสำเร็จในการบวกมนตร์ดำเข้ากับวิชาพรต จนได้ค่ายกลวิเศษที่กักเยี่ยฉีหลอไว้ได้เป็นร้อยปี ห้องหลังประตูเหล็กเป็นส้วมของปรมาจารย์นั่นเอง
ชูเฉินจื่อและอู๋ซินว่ิงหนี มัมมี่ตามมาเป็นพรวน ทั้งสองใช้ระเบิดขว้างระเบิดมัมมี่กระจายหัวหลุดกลิ้ งไปมา ทั้งสองวิ่งหนีออกมาจนใกล้ถึงปากถ้ำ อู๋ซินได้ยินเสียงประหลาด มองกลับไปเห็นกลุ่มควันดำ อู๋ซินบอกว่าเป็นสิ่งมีชีวิต ให้เอาระเบิดปาใส่ ชูเฉินจื่อทำตาม ทั้งสองหนีออกมาได้ในที่สุด แต่ไม่รู้ว่ากลุ่มควันดำเป็นอะไรกันแน่
กู้เสวียนอู๋รอรับอยู่ที่หน้าถ้ำ พอเห็นคนของตนออกมาก็สั่งให้ถมดินปิดตายประตูเข้าถ้ำ ตามที่อู๋ซินบอกทันที ชูเฉินจื่อร้องแต่อยากจะอาบน้ำอย่างเดียว กลับถึงจวน ทั้งสองอาบไปคุยไป กู้เสวียนอู๋เอาเสื้อผ้าไปทิ้ง ส่วนเยว่หยามารับเสื้อผ้าของอู๋ซินไปซัก ขณะที่รับจากกู้เสวียอู๋มีบางอย่างตกลงจากเสื้อผ้าขอ งทั้งสอง กู้เสวียนอู๋เห็นแล้วยิ้มหวาน
กู้เสวียนอู๋เอาหินนั้นไปเล่าให้อู๋ซินฟังว่ามันคือแ ร่ทองคำ เขาจะเอาไปแลกอำนาจมาโดยยืมมือนายพล เพื่อให้ตัวเองกลับมาผงาดอีกครั้ง นายพลเมื่อเห็นแร่ทองคำ ดีใจมาก สั่งให้กู้เสวียนอู่ไปขุด และแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าค่ายทหาร มีเงินใช้ไม่ขาดมือ เขาบอกว่าอู๋ซินกับเยว่หยาดีกับเขามากจะจัดงานแต่งงา นให้เพื่อตอบแทน เพราะตอนนี้รวยแล้ว
อู๋ซินและเยว่หยาไปเลือกชุด เลือกโรงแรม เลือกบัตรเชิญงานแต่งงาน ทั้งหมดกู้เสวียนอู๋ให้เลือกที่แพงที่สุด ในวันแต่งงานเขาเชิญคนใหญ่คนโตมามากมายเพื่อประกาศงา นมงคลนี้ให้ทุกคนทราบ กู้เสวียนอู๋ร้องแต่คำว่าดีใจ ๆ ๆ ตลอดเวลาและประกาศต่อหน้าทุกคนว่าสองคนนี้คือคนที่เข ารักและโชคดีที่ได้มา เจอ และจะดูแลทั้งสองอย่างดี เยว่หยาอู๋ซินซึ้งใจมาก เสวียนอู่เมาเละ ต้องให้สองบ่าวสาวดูแลจนหลับไป
ด้านเยี่ยฉีหลอ เมื่อถ้ำระเบิด โต๊ะบูชาของนางก็ระเบิดด้วย วันนี้นางแพ้หมดรูป กระเด็นเพราะแรงระเบิดของโต๊ะบูชาที่นางต่อสู้กับพวก อู๋ซิน นางเสียพลังไปมาก และโกรธแค้นสุดใจ จางเสี่ยนจงเป็นเพื่อนนางตลอดเวลาโดยรออยุ่นอกห้อง เพราะนางบอกว่าหากไม่เรียกไม่ต้องเข้ามา แต่ครั้งนี้จางเสี่ยนจงมาพร้อมบรรดาเมียและคนใช้ เยี่ยฉีหลอเสียพลังไปมาก จางเสี่ยนจงนำอาหารมาให้แล้ว นางมารยิ้มพึงใจ ดูดพลังคนกลุ่มใหญ่ คนเหล่านี้ล้มลงตายหมดสิ้น นางมารยิ้มให้จางเสี่ยนจงและบอกว่าให้ไปเทียนจินกับน าง จางเสี่ยนจงตอบรับอย่างว่าง่าย
1
http://www.filecondo.com/dl.php?f=zUc5b7bdsbyz
2
http://www.filecondo.com/dl.php?f=By54c0bdscKD
3
http://www.filecondo.com/dl.php?f=aEecbabdscYb
4
http://www.filecondo.com/dl.php?f=rb9669bdsd4Q
5
http://www.filecondo.com/dl.php?f=2S61d9bdsdbQ
6
http://www.filecondo.com/dl.php?f=lgc704bdsdiv
7
http://www.filecondo.com/dl.php?f=vwa2a4bdsdpo
8
http://www.filecondo.com/dl.php?f=uo7288bdsdw3
9
http://www.filecondo.com/dl.php?f=LS451abdsdCI
10
http://www.filecondo.com/dl.php?f=3E1c74bdsbFe
11
http://www.filecondo.com/dl.php?f=i5a8ecbdsbLy
12
http://www.filecondo.com/dl.php?f=Wz95d1bdsbSr
13
http://www.filecondo.com/dl.php?f=ph6a59bdsbZd
14
http://www.filecondo.com/dl.php?f=qU8c8ebdsc5Z
15
http://www.filecondo.com/dl.php?f=Ze097dbdsccE
16
http://www.filecondo.com/dl.php?f=zi5746bdscjx
17
http://www.filecondo.com/dl.php?f=xcd1f9bdscqq
18
http://www.filecondo.com/dl.php?f=KZ226cbdscwY
19
http://www.filecondo.com/dl.php?f=gE468fbdscDR
20
http://www.filecondo.com/dl.php?f=9370d7bdscRp
