[ฝรั่ง]-[18+] Death Race 2000 (1975) หนังโคตร Cult ต้นแบบ Death Race ในยุคปัจจุบัน นำแสดงโดย นักแสดงจาก Kill Bill เดวิด คาร์ราดีน -Blu-ray.H.264.1080p. [Modified]-[Soundtrack บรรยายไทย (แปล)]

[Duckload.us]

มองผ่านสายตาเรา คนที่ผ่านยุค 2000 มายี่สิบปีแล้ว
คือปี 2000 กับ Dystopia กับรถรูปร่างแบบนั้นน่ะนะ โคตรไม่ใช่!
แต่หนังเรื่องนี้มีเสน่ห์ ที่เล่นกับความเก็บกดของคนอเมริกัน
เปิดเสรีให้การขับรถฆ่าคนเป็นสิ่งที่ถูกต้องและใช้เป ็นตัววัดคะแนน
ฆ่าคนแบบไหนบนถนนได้คะแนนเท่าไหร่
อะไรจะโรคจิตปานนั้น 5555

Reviews
Death Race 2000
Roger Ebert April 27, 1975

Roger Ebert was the film critic of the Chicago Sun-Times from 1967 until his death in 2013. In 1975, he won the Pulitzer Prize for distinguished criticism.

My colleague over on the city side, Bob Greene, ran a column not long ago consisting of essays by third and fourth‑ graders what they liked at the movies. To a child they agreed that violence, mayhem and blood were their favorites. None of them mentioned cowboys, color cartoons or comedies, which were my favorites when I was growing up in peaceful Downstate.

Greene's column was inspired by my review of Mandingo, in which I noted that it was a gruesomely violent R‑ rated movie to which children, nevertheless, had been admitted. If I'd been a kid in the audience, I wrote, I'm sure I would have been terrified and grief‑ stricken. Greene's point was that the urban kids of today are less easily shocked than I imagine.

To be sure, Greene printed only essays that praised violence (there must have been at least one kid with a high regard for horses, but we didn't hear from him). But Greene's point was provoking, as I was reminded last weekend during Death Race 2000. This is a film a futuristic cross‑ country race in which the winner is determined, not merely by his speed, but also by the number of pedestrians he kills.

You get 100 points for someone in a wheelchair, 70 points for the aged, 50 points for kids and so on. The killings are depicted in the most graphic way possible. Giant swords on the fronts of the cars skewer victims. Others are run over several times. In front of an old‑ folks' home, the nurses park the wheelchairs of several patients in the middle of the road and wait for the fun to start—but the driver has his own little joke by swerving off the road and killing the nurses.

Well, folks, the theater was up for grabs. The audience was at least half small children, and they loved it. They'd never seen anything so funny, I guess, and I was torn between walking out immediately and staying to witness a spectacle more dismaying than anything on the screen: the way small children were digging gratuitous bloodshed.

Despite the fact that the movie had a restricted rating, the vast majority of the kids (and by kids I mean under 10 years old) were without parents or guardians. That wasn't a surprise. It's been my observation in several Chicago theaters recently that little or no attempt is made to enforce the R rating. The ratings were intended in the first place to protect kids from violence. But, you know, last Saturday I began to wonder who was going to protect us from these kids.



REVIEW
Death Race 2000
by Roger Ebert 27 เมษายน 1975

Roger Ebert เป็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์ของ Chicago Sun-Times จากปี 1967 จนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 2013 ในปี 1975 เขาได้รับรางวัลพูลิตเซอร์เพื่อการวิจารณ์ที่โดดเด่น

เพื่อนร่วมงานของฉันไปที่บ็อบกรีนด้านคอลัมน์เมืองเม ื่อไม่นานมานี้ประกอบไปด้วยบทความจากคารมสามและสี่เก ี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาชอบในภาพยนตร์ สำหรับเด็กที่พวกเขาเห็นพ้องกันว่าความรุนแรงการทำร้ ายร่างกายและเลือดเป็นรายการโปรดของพวกเขา ไม่มีใครพูดถึงคาวบอยการ์ตูนสีหรือคอเมดีซึ่งเป็นราย การโปรดของฉันเมื่อฉันโตมาใน Downstate ที่สงบสุข

คอลัมน์ของกรีนได้รับแรงบันดาลใจจากคำวิจารณ์ของฉัน Mandingo ซึ่งฉันสังเกตว่ามันเป็นภาพยนตร์ที่ได้รับความนิยมอย ่างรุนแรงจากเด็ก ๆ ถ้าฉันเป็นเด็กในหมู่ผู้ชม ฉันเขียนว่า ฉันแน่ใจว่าฉันจะต้องกลัวและเศร้าสลด ‑ ประเด็นของกรีนคือเด็ก ๆ ในเมืองทุกวันนี้ตกใจอย่างง่ายดายน้อยกว่าที่ฉันจินต นาการ

เพื่อให้แน่ใจว่ากรีนพิมพ์เฉพาะบทความที่ยกย่องความร ุนแรง (ต้องมีเด็กอย่างน้อยหนึ่งคนที่มีความเคารพต่อม้าอย่ างสูง แต่เราไม่ได้ยินจากเขา) แต่ประเด็นของกรีนกำลังยั่วโมโหเมื่อฉันถูกเตือนเมื่ อสัปดาห์ที่แล้วในช่วง Death Race 2000 ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับการแข่งขันข้ ามชาติที่ผู้ชนะถูกตัดสินไม่เพียงแค่ความเร็วของเขาเ ท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงจำนวนคนเดินถนนที่เขาฆ่า

คุณได้รับ 100 คะแนนสำหรับใครบางคนบนรถเข็น, 70 คะแนนสำหรับผู้สูงอายุ, 50 คะแนนสำหรับเด็กและอื่น ๆ การสังหารนั้นจะแสดงให้เห็นในรูปแบบที่เป็นไปได้มากท ี่สุด ดาบยักษ์บนด้านหน้าของรถเสียบเหยื่อ คนอื่น ๆ วิ่งไปหลายต่อหลายครั้ง ที่ด้านหน้าของบ้านคนชราพยาบาลจอดรถวีลแชร์ของผู้ป่ว ยหลายคนที่อยู่กลางถนนและรอความสนุกที่จะเริ่มต้น - แต่คนขับมีเรื่องตลกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเองโดยเลี้ยวออกจากถนนและฆ่าพยาบาล

ดีคนโรงละครขึ้นเพื่อคว้า ผู้ชมเป็นเด็กเล็กอย่างน้อยครึ่งหนึ่งและพวกเขาก็รัก มัน พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรตลกเลยฉันเดาและฉันถูกฉีกขาดระห ว่างเดินออกไปทันทีและอยู่เพื่อเป็นสักขีพยานในความห วาดกลัวยิ่งกว่าสิ่งใดบนหน้าจอ: วิธีที่เด็กเล็ก ๆ ขุดเลือดฟรี

แม้จะมีความจริงที่ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มี การจัดอายุคนดู เด็กส่วนใหญ่ (และโดยเด็กที่ฉันหมายถึงคือเด็กที่อายุต่ำกว่า 10 ปี) นั้นไม่มีพ่อแม่หรือผู้ปกครองมาดูด้วย นั่นไม่น่าแปลกใจเลย เป็นที่สังเกตของฉันในโรงภาพยนตร์หลายแห่งในชิคาโกเม ื่อไม่นานมานี้ ว่ามีความพยายามเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในการบังคั บใช้เรต R การให้คะแนนมีจุดประสงค์เพื่อปกป้องเด็ก ๆ จากความรุนแรง แต่คุณรู้ไหมว่าเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาฉันเริ่มสงสัย ว่าใครจะปกป้องเราจากเด็ก ๆ เหล่านี้

http://cornfile.com/ycrecugk6k93
http://www.filecondo.com/dl.php?f=4T98acc9SdV3

[Lamsing]

ขอบคุณครับ

[room9]

ขอบคุณมากจ้า