สำหรับคอการ์ตูนแนวกีฬาแล้ว ตัวการ์ตูนที่อยู่ในใจคนหนึ่งคงไม่แคล้วพ่อยอดชายจอม เด๋อด๋า
นาม "ฮามิช บัลโฟร์" นักเตะพลังช้างแห่งทีมปริ๊นซ์ ปาร์ค...
ยุคหนึ่งแฟนๆต้องนั่งรอพฤติการณ์ของเขาที่ลงเป็นตอนๆ ในกีฬาการ์ตูน วันนี้เรามารื้อฟื้นความ
หลังถึงเขากัน...
คอมเม็นต์จากปลายปากกา ยอดทอง
กำลังจะนึกว่า เขียนเรื่องอะไรดี ก็พลิกเจอคอลัมน์สนทนาภาษาลูกหนัง ของ Jackie ที่เขียนถึง กีฬา&การ์ตูน ที่มีจุดกำเนิดจากแท่นพิมพ์ฉับแกระ สยามสปอร์ต พับลิชชิ่งประตูน้ำ เมื่อสามสิบกว่าปีก่อน
ผมมักดีใจเสมอ เมื่อมีคนสักคน เก็บรักษางานในอดีตที่เราทำมา ที่ให้ความสุขในวัยเด็กของเขาเมื่อครั้งโน้น และเป็นสิ่งมีค่าในวัยยามนี้ ด้วยวันเวลา อายุของเก่า ของโบราณ เป็นความคลาสสิก อย่างน้อยก็เป็นวัตถุให้ลูบคลำจับสัมผัสได้ เพื่อกระไอแห่งความสุขในอดีตลอยกรุ่นขึ้นมา
ผมไม่เคยเก็บหนังสือเก่าอย่างนั้นไว้สักเล่ม ทั้งที่มีส่วนทำมากับมือ การ์ตูนเรื่องยาวประจำฉบับหลายเรื่องอย่าง รองเท้าของบิลลี่ Billys Boots ก็เป็นโควตาของผมแปล (บก.กีฬา&การ์ตูน คือ ชาญ กำธร เป็นผู้แปลเรื่องเก่งอย่าง ฮามิช ตีนระเบิด)
กีฬา&การ์ตูน เกิดมาได้ด้วยการ "ช่างเก็บ" ของนาย นิตยสารฟุตบอลวีคลี่รายสัปดาห์ของอังกฤษ ไม่ว่า Shoot! หรือ GOAL! (ที่ผมเอาทั้งชื่อสองชื่อมาทำ ชู๊ตโกล์ นั่นแหละ) คือกลางเล่มจะเป็นเซคชั่นการ์ตูนเรื่องดังๆอ่านต่อฉบ ับหน้า นายก็แกะเก็บไว้ ตุนไว้ ยิ่งเป็นฉบับ annual รายสามเดือนรายปี ปกแข็งหนาปึ้ก การ์ตูนเพียบ ยิ่งต้องสั่งซื้อไม่มีพลาด
พอได้วัตถุดิบมากพอ ก็ออกเป็นหนังสือการ์ตูน มีหน้าเกมสนุก ตอบคำถามฯลฯ ตามประสาสมัยก่อนโน้นโลกยังกว้าง กฎหมายลิขสิทธิ์แทบไม่มีความหมาย การไพเร็ต pirate ก๊อปปี้การ์ตูนฝรั่งแปลเป็นไทยมาพิมพ์ขาย ถือเป็นเรื่องของการขวายขวนแห่งอาชีพคนทำหนังสือ ในยุคบุกเบิกยุคแท่นฉับแกระ
นายพูดเสมอว่า ชีวิตเริ่มต้นด้วยการกู้แบงค์ นอกจากเงินผ่อนแต่ละเดือนแล้ว ดอกเบี้ยแบงค์ก็ไม่เคยหยุดทำงาน เวลาเห็นแท่นหยุดแล้วไม่สบายใจ ต้องหางานป้อนให้มันทำงาน แท่นพิมพ์ทำงาน ก็หมายความว่า มีเงิน
กับลูกน้อง นายก็บอกว่า งานที่ปั่นเป็นมือระวิง ทั้งต้นฉบับแปล ทั้งแปลการ์ตูน ทั้งให้ทำหนังสือหลายๆหัวน่ะคือขุมทรัพย์ให้ขุด ขยันมากได้มาก ใครทำมากทำเยอะ เป็นเงินทั้งนั้น แถมยิ่งทำก็ยิ่งก่ำและเก่งเอง
ปรัชญาของนายในครั้งกระโน้น คือหัวใจแห่งความสำเร็จ และการสร้างคนของสยามสปอร์ตฯ มาจนถึงวันนี้จริงๆนายสอนเสมอว่า งานเขียนหนังสือ งานแปล แม้แต่จะเป็นเพียงช่องการ์ตูนก็เถอะ ถ้าคนทำไร้ใจสักแต่ว่าทำให้ผ่านมือ อ่านเองยังไม่รู้เรื่อง ไม่สนุก หมาที่ไหนจะซื้อหนังสืออ่าน (นายปากจัดแต่หนุ่มแล้วครับ ไม่ได้ด่าคนอ่าน แต่ด่าลูกน้อง แบบว่า หมาไม่แดก นั่นแหละ)
ดังนั้น ไม่ว่าโย่งหรือผม หรือคนในยุคกระโน้นที่ นั่งทำงานติดๆ กับนาย จึงถูกสอนให้รักงานของตัวเองงานหนักงานเยอะแต่ไหน ก็ต้องให้หัวใจกับงานอันแสนสนุก ให้เป็นนิสัย เป็นสันดาน
มันจึงไม่ใช่แค่แปลการ์ตูน แต่คืองานที่ถ่ายทอดให้ชีวิตชีวากับการ์ตูนก๊อปฝรั่ง ให้เด็กในยุคนั้นชอบ ติดใจมีความสุข โลดแล่นไปกับตัวละครในเรื่องโปรดต่างๆ ที่เขารู้สึกว่า..นี่คือเพื่อนเล่นบอลด้วยกันในจินตน าการ
ยุคหนึ่ง กีฬา&การ์ตูน เป็นหนังสือที่ขายดีที่สุดของโรงพิมพ์ ยอดสูงกว่าสตาร์ซอคเก้อร์เสียอีก
พวกเรามีความสุขกับการทำมัน จนถึงเล่มสุดท้าย
เมื่อสองสามปีก่อน ผมพบกับแฟนหนังสือยุคประตูน้ำคนหนึ่ง (คงไม่ต่างกับคุณต้น บ้านบารุม เมืองกาญจน์ที่แจ๊คกี้เขียนถึงนี่แหละ) เขากล่าวถึง กีฬา&การ์ตูน ว่าเป็นความสุขวัยเด็กของเขา เป็นสิ่งที่ดีในส่วนหนึ่งของชีวิตของเขาอยากให้เรารื ้อฟื้นขึ้นมาอีก เพื่อลูกของเขาจะได้ในสิ่งดีๆ อย่างที่เขาเคยรับ
ผมบอกเขาว่า ลูกคุณหรือเด็กยุคนี้ ไม่อ่านกีฬา&การ์ตูนหรอกครับ เขาเล่นเกมคอมพิวเตอร์ เล่นโน็ตแพ็ต แช็ตกับเพื่อนในวิถีโซเชียลเน็ตเวิร์ก ยุคใครก็ยุคใคร
วันเวลาผ่านไป อะไรก็ย่อมเปลี่ยน สิ่งที่ดีในอดีต มันก็อยู่ในอดีต เป็นสมบัติของคนรุ่นเราให้ระลึกถึง และเล่าต่อรุ่นลูกว่า สมัยพ่อยังมีหนังสือการ์ตูนเล่มหนึ่ง...ที่มีฮามิช ตีนระเบิด, มีรอยแห่งโรเวอรส์, รองเท้ามหัศจรรย์ของบิลลี เดน ฯลฯ.. เหมือนนิทาน เท่านั้นเอง
ที่สุดแล้ว มันเป็นความสุขของคนรุ่นเราต่างหาก
คุณต้น มีความสุขกับการได้เก็บรักษา หนังสือเกือบสามสิบปี หยิบเอามาอวด ในคุณค่าของมัน
ผมมีความสุข กับการเขียนถึง เมื่อมีผู้เปิดสวิทช์ให้คิดถึง
ต่างก็เพียง ราวได้ชื่นชม ศิลปะนีโอคลาสสิก ที่อยู่ในหัวใจเท่านั้น
-ยอดทอง-
***เก็บไว้นะครับ เพราะนี่คือตำนานที่ยังอยู่ในความทรงจำ น้องๆที่เกิดไม่ทัน เอาไปให้คุณพ่ออ่านเพื่อรำลึกความหลังก็ได้ รับรองท่านต้องชอบแน่ๆ***
http://www.filecondo.com/dl.php?f=kR27deaZgFzm